reika

See also: reikä

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈreiːka]
• Rhymes: -eiːka

Verb

reika (weak verb, third-person singular past indicative reikaði, supine reikað)

1. (intransitive) to wander

Conjugation

reika — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að reika
supine (sagnbót)		reikað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		reikandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég reika	við reikum	present (nútíð)	ég reiki	við reikum
	þú reikar	þið reikið		þú reikir	þið reikið
	hann, hún, það reikar	þeir, þær, þau reika		hann, hún, það reiki	þeir, þær, þau reiki
past (þátíð)	ég reikaði	við reikuðum	past (þátíð)	ég reikaði	við reikuðum
	þú reikaðir	þið reikuðuð		þú reikaðir	þið reikuðuð
	hann, hún, það reikaði	þeir, þær, þau reikuðu		hann, hún, það reikaði	þeir, þær, þau reikuðu
imperative (boðháttur)	reika (þú)	reikið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	reikaðu	reikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

• eigra
• flakka
• ráfa
• rangla
• sveima

Derived terms

• reik (“wandering, roaming”)

Japanese

Romanization

reika

1. Rōmaji transcription of れいか

Norwegian Nynorsk

Noun

reika f

1. definite singular of reik