flakka
English edit
Etymology edit
From colloquial Spanish flaka (“an elegant, charming woman”), derived from Spanish flaca (“skinny, slender”).
Pronunciation edit
Audio (AU) (file)
Noun edit
flakka (uncountable)
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse flakka, from Proto-Germanic *flakkōn (“to flutter, wander, roam”), from Proto-Indo-European *pleḱ-, which could be related to Ancient Greek πλάζω (plázō, “to turn away from”).
Pronunciation edit
Verb edit
flakka (weak verb, third-person singular past indicative flakkaði, supine flakkað)
Conjugation edit
flakka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að flakka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
flakkað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
flakkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég flakka | við flökkum | present (nútíð) |
ég flakki | við flökkum |
| þú flakkar | þið flakkið | þú flakkir | þið flakkið | ||
| hann, hún, það flakkar | þeir, þær, þau flakka | hann, hún, það flakki | þeir, þær, þau flakki | ||
| past (þátíð) |
ég flakkaði | við flökkuðum | past (þátíð) |
ég flakkaði | við flökkuðum |
| þú flakkaðir | þið flökkuðuð | þú flakkaðir | þið flökkuðuð | ||
| hann, hún, það flakkaði | þeir, þær, þau flökkuðu | hann, hún, það flakkaði | þeir, þær, þau flökkuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
flakka (þú) | flakkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| flakkaðu | flakkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms edit
References edit
Norwegian Nynorsk edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
flakka (present tense flakkar, past tense flakka, past participle flakka, passive infinitive flakkast, present participle flakkande, imperative flakka/flakk)
References edit
- “flakka” in The Nynorsk Dictionary.