rondrijden
Dutch edit
Etymology edit
rond (“around”) + rijden (“to drive”)
Pronunciation edit
Audio: (file)
Verb edit
rondrijden
- (intransitive) To drive around
Inflection edit
Conjugation of rondrijden (strong class 1, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | rondrijden | |||
past singular | reed rond | |||
past participle | rondgereden | |||
infinitive | rondrijden | |||
gerund | rondrijden n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | rijd rond | reed rond | rondrijd | rondreed |
2nd person sing. (jij) | rijdt rond | reed rond | rondrijdt | rondreed |
2nd person sing. (u) | rijdt rond | reed rond | rondrijdt | rondreed |
2nd person sing. (gij) | rijdt rond | reedt rond | rondrijdt | rondreedt |
3rd person singular | rijdt rond | reed rond | rondrijdt | rondreed |
plural | rijden rond | reden rond | rondrijden | rondreden |
subjunctive sing.1 | rijde rond | rede rond | rondrijde | rondrede |
subjunctive plur.1 | rijden rond | reden rond | rondrijden | rondreden |
imperative sing. | rijd rond | |||
imperative plur.1 | rijdt rond | |||
participles | rondrijdend | rondgereden | ||
1) Archaic. |