rudzielec

Polish

Etymology

From rudy +‎ -elec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ruˈd͡ʑɛ.lɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛlɛt͡s
• Syllabification: ru‧dzie‧lec

Noun

rudzielec m pers

1. (colloquial) bloodnut, carrot top, ginger, redhead (red-haired person)

   Synonym: wiewiórka

Declension

Declension of rudzielec

	singular	plural
nominative	rudzielec	rudzielcy/rudzielce
genitive	rudzielca	rudzielców
dative	rudzielcowi	rudzielcom
accusative	rudzielca	rudzielców
instrumental	rudzielcem	rudzielcami
locative	rudzielcu	rudzielcach
vocative	rudzielcu/rudzielcze	rudzielcy/rudzielce

Noun

rudzielec m animal

1. (humorous) fox

   Synonym: lis

Declension

Declension of rudzielec

	singular	plural
nominative	rudzielec	rudzielce
genitive	rudzielca	rudzielców
dative	rudzielcowi	rudzielcom
accusative	rudzielca	rudzielce
instrumental	rudzielcem	rudzielcami
locative	rudzielcu	rudzielcach
vocative	rudzielcu	rudzielce

Related terms

adjectives

• rudawy
• rudy

 

nouns

• ruda
• rudość

 

Further reading

• rudzielec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rudzielec in Polish dictionaries at PWN