rusca
Azerbaijani edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Audio (file)
Adverb edit
rusca
- in Russian
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈrus.ka/, [ˈrʊs̠kä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈrus.ka/, [ˈruskä]
Etymology 1 edit
From Gaulish rusca, from Proto-Celtic *rūskos (“bark”), from Proto-Indo-European *HrewH- (“to dig”).
Noun edit
rusca f (genitive ruscae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rusca | ruscae |
Genitive | ruscae | ruscārum |
Dative | ruscae | ruscīs |
Accusative | ruscam | ruscās |
Ablative | ruscā | ruscīs |
Vocative | rusca | ruscae |
Descendants edit
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun edit
rusca
References edit
- rusca in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Lombard edit
Etymology edit
From Medieval Latin rusca (“bark”).
Noun edit
rusca f
Piedmontese edit
Etymology edit
From Medieval Latin rusca (“bark”).
Noun edit
rusca f