See also: Rus, RUS, rus., rus', ruš, Rus., Rus', Ruś, and R Us

Translingual edit

Symbol edit

rus

  1. (international standards) ISO 639-2 & ISO 639-3 language code for Russian.

Afrikaans edit

Etymology edit

From Dutch rusten, from Middle Dutch rusten.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /rœs/
  • (file)

Verb edit

rus (present rus, present participle rustende, past participle gerus)

  1. to rest
    Ek sal nie rus nie.I shall not rest.

Albanian edit

Adjective edit

rus (feminine ruse)

  1. Russian
    gjuha rusethe Russian language

Related terms edit

Azerbaijani edit

Other scripts
Cyrillic рус
Abjad روس

Pronunciation edit

Noun edit

rus (definite accusative rusu, plural ruslar)

  1. a Russian (person)

Declension edit

    Declension of rus
singular plural
nominative rus
ruslar
definite accusative rusu
rusları
dative rusa
ruslara
locative rusda
ruslarda
ablative rusdan
ruslardan
definite genitive rusun
rusların
    Possessive forms of rus
nominative
singular plural
mənim (my) rusum ruslarım
sənin (your) rusun rusların
onun (his/her/its) rusu rusları
bizim (our) rusumuz ruslarımız
sizin (your) rusunuz ruslarınız
onların (their) rusu or rusları rusları
accusative
singular plural
mənim (my) rusumu ruslarımı
sənin (your) rusunu ruslarını
onun (his/her/its) rusunu ruslarını
bizim (our) rusumuzu ruslarımızı
sizin (your) rusunuzu ruslarınızı
onların (their) rusunu or ruslarını ruslarını
dative
singular plural
mənim (my) rusuma ruslarıma
sənin (your) rusuna ruslarına
onun (his/her/its) rusuna ruslarına
bizim (our) rusumuza ruslarımıza
sizin (your) rusunuza ruslarınıza
onların (their) rusuna or ruslarına ruslarına
locative
singular plural
mənim (my) rusumda ruslarımda
sənin (your) rusunda ruslarında
onun (his/her/its) rusunda ruslarında
bizim (our) rusumuzda ruslarımızda
sizin (your) rusunuzda ruslarınızda
onların (their) rusunda or ruslarında ruslarında
ablative
singular plural
mənim (my) rusumdan ruslarımdan
sənin (your) rusundan ruslarından
onun (his/her/its) rusundan ruslarından
bizim (our) rusumuzdan ruslarımızdan
sizin (your) rusunuzdan ruslarınızdan
onların (their) rusundan or ruslarından ruslarından
genitive
singular plural
mənim (my) rusumun ruslarımın
sənin (your) rusunun ruslarının
onun (his/her/its) rusunun ruslarının
bizim (our) rusumuzun ruslarımızın
sizin (your) rusunuzun ruslarınızın
onların (their) rusunun or ruslarının ruslarının

Adjective edit

rus (comparative daha rus, superlative ən rus)

  1. (in izafet II compounds) Russian (of, from, or pertaining to Russia)
    rus diliRussian language
    rus yazıçılarıRussian writers

Derived terms edit

  • rusca (in Russian)
  • rusdilli (Russian-language; Russian-speaking, Russophone)

Catalan edit

Pronunciation edit

Adjective edit

rus (feminine russa, masculine plural russos, feminine plural russes)

  1. Russian (pertaining to Russia, to the Russian people, or to the Russian language)

Derived terms edit

Noun edit

rus m (plural russos, feminine russa)

  1. Russian (an inhabitant of Russia or an ethnic Russian)

Derived terms edit

Noun edit

rus m (uncountable)

  1. Russian (the Slavic language of the Russians)

Noun edit

rus m (plural rusos)

  1. a long, thick overcoat

Further reading edit

Dalmatian edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From Latin radius. Compare Italian raggio, Romanian rază.

Noun edit

rus m

  1. ray

Danish edit

Etymology 1 edit

From an old Danish verb ruse, from Middle Low German rusen (to rush).

Pronunciation edit

Noun edit

rus c (singular definite rusen, plural indefinite ruse)

  1. intoxication
  2. ecstasy
Derived terms edit
Related terms edit

Etymology 2 edit

Maybe an abbreviaton of Latin depositurus.

Pronunciation edit

Noun edit

rus c (singular definite russen, plural indefinite russer)

  1. freshman, first-year student
Inflection edit

Dutch edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

From Middle Dutch rusch, rosch. The Juncaceae plants may constitute a parallel etymology ultimately deriving from Proto-West Germanic *ruskijā. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Noun edit

rus m (plural russen, diminutive rusje n)

  1. A sod, turf of soil, grass, reed or other vegetation
  2. (botany) rush (Juncus, Luzula)
  3. (botany) sea thrift (Armeria maritima)
Alternative forms edit
Synonyms edit
Derived terms edit

Etymology 2 edit

From rechercheur.

Noun edit

rus m (plural russen, diminutive rusje n)

  1. (slang) police detective

Etymology 3 edit

Adjective edit

rus

  1. Alternative form of ruis

French edit

Pronunciation edit

Noun edit

rus m

  1. plural of ru

Latin edit

Etymology edit

From Proto-Italic *rowos, from Proto-Indo-European *rewh₁os (open space, field), from *rewh₁- (to open, wide). Cognate with Old Irish róe (flat field) and Avestan 𐬭𐬀𐬎𐬎𐬀𐬵- (rauuah-, open space), English room.

Pronunciation edit

Noun edit

rūs n (genitive rūris); third declension

  1. countryside, country, lands, fields
    • 8 CE, Ovid, Fasti 4.927–928:
      ‘sarculā nunc dūrusque bidēns et vōmer aduncus, rūris opēs, niteant’
      ‘‘Now the hoes and hard mattocks and the curved plowshare – wealth of the countryside – may they gleam.’’
      (A prayer spoken by the Flamen Quirinalis during the Robigalia to propitiate the deity Robigo or Robigus and prevent agricultural diseases.)
  2. a farm, estate
  3. a village

Usage notes edit

  • Rūs is one of a handful of common nouns that take the locative case, other examples being domus and humus.
  • Genitive plural and dative/ablative/locative plural forms are unattested in Classical Latin.

Declension edit

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem), with locative.

Case Singular Plural
Nominative rūs rūra
Genitive rūris rūrum
Dative rūrī rūribus
Accusative rūs rūra
Ablative rūre rūribus
Vocative rūs rūra
Locative rūrī
rūre
rūribus

Derived terms edit

See also edit

References edit

  • rus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • rus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • rus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • rus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to make a pleasure-trip into the country: rus excurrere
    • to live in the country: ruri vivere, rusticari
    • to live (all) one's life (honourably, in the country, as a man of learning): vitam, aetatem (omnem aetatem, omne aetatis tempus) agere (honeste, ruri, in litteris), degere, traducere
  • De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 531

Norwegian Bokmål edit

Noun edit

rus m (definite singular rusen, uncountable)

  1. The mental state of inebriation, intoxication, brought on by using alcohol or other drugs

Derived terms edit

Norwegian Nynorsk edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

Noun edit

rus m (definite singular rusen, indefinite plural rusar, definite plural rusane)

  1. intoxication (the state of being intoxicated or drunk)
  2. extreme joy, ecstasy

Etymology 2 edit

Verb edit

rus

  1. imperative of rusa

References edit

Portuguese edit

Noun edit

rus m (invariable)

  1. (historical) Rus (Scandinavian settlers and merchants in Eastern Europe)

Romanian edit

Etymology edit

Borrowed from Russian русь (rusʹ).

Pronunciation edit

Adjective edit

rus m or n (feminine singular rusă, masculine plural ruși, feminine and neuter plural ruse)

  1. Russian

Declension edit

Noun edit

rus m (plural ruși, feminine equivalent rusoaică)

  1. Russian
  2. cockroach (dialectal)

Declension edit

Derived terms edit

Related terms edit

Scottish Gaelic edit

Pronunciation edit

Noun edit

rus m (genitive singular ruis, no plural)

  1. rice (grain)
    Synonym: rìs

Spanish edit

Noun edit

rus m (plural rus)

  1. (historical) Rus (Scandinavian settlers and merchants in Eastern Europe, particulary in Kievan Rus')

Related terms edit

Further reading edit

Swedish edit

Etymology edit

Deverbal from rus (rush).

Noun edit

rus n

  1. a mental state of intoxication brought on by alcohol or other drugs
    Hon kunde inte minnas vad han gjort under ruset
    She couldn't remember what she had done while intoxicated
  2. a state of exhilaration, a rush
    De kände ett rus när deras lag gjorde mål
    They felt a rush when their team scored

Declension edit

Declension of rus 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative rus ruset rus rusen
Genitive rus rusets rus rusens

Derived terms edit

Related terms edit

References edit

Turkmen edit

Alternative forms edit

Adjective edit

rus (comparative rusrak, superlative rus)

  1. Russian

Noun edit

rus (definite accusative rusy, plural ruslar)

  1. Russian (person)

Uzbek edit

Alternative forms edit

Adjective edit

rus

  1. Russian

Noun edit

rus (plural ruslar)

  1. Russian (person)

Declension edit