schreeuwerig

Dutch

Etymology

From schreeuwen +‎ -erig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxeːu̯ərəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schreeu‧we‧rig

Adjective

schreeuwerig (comparative schreeuweriger, superlative schreeuwerigst)

1. shouty, screamy (characterised by or prone to screaming)
2. loud, brash, gaudy

Inflection

Declension of schreeuwerig
uninflected	schreeuwerig
inflected	schreeuwerige
comparative	schreeuweriger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		schreeuwerig	schreeuweriger	het schreeuwerigst het schreeuwerigste
indefinite	m./f. sing.	schreeuwerige	schreeuwerigere	schreeuwerigste
	n. sing.	schreeuwerig	schreeuweriger	schreeuwerigste
	plural	schreeuwerige	schreeuwerigere	schreeuwerigste
definite		schreeuwerige	schreeuwerigere	schreeuwerigste
partitive		schreeuwerigs	schreeuwerigers	—

Derived terms

• schreeuwerigheid