slagvaardig

Dutch

Etymology

Attested 1625, from slag (“battle”) +‎ vaardig (“skillful, capable, ready”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

slagvaardig (comparative slagvaardiger, superlative slagvaardigst)

1. alert, ready for battle

Inflection

Declension of slagvaardig
uninflected	slagvaardig
inflected	slagvaardige
comparative	slagvaardiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		slagvaardig	slagvaardiger	het slagvaardigst het slagvaardigste
indefinite	m./f. sing.	slagvaardige	slagvaardigere	slagvaardigste
	n. sing.	slagvaardig	slagvaardiger	slagvaardigste
	plural	slagvaardige	slagvaardigere	slagvaardigste
definite		slagvaardige	slagvaardigere	slagvaardigste
partitive		slagvaardigs	slagvaardigers	—

Descendants

• →? German: schlagfertig (calque)