smita
See also: Smita
Icelandic edit
Etymology edit
From Middle Low German smitten (“to stain”), from Old Saxon *smittōn, from Proto-Germanic *smittōną (“to stain, smear, dirty”).
Verb edit
smita (weak verb, third-person singular past indicative smitaði, supine smitað)
- to infect
Conjugation edit
smita — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að smita | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
smitað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
smitandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég smita | við smitum | present (nútíð) |
ég smiti | við smitum |
| þú smitar | þið smitið | þú smitir | þið smitið | ||
| hann, hún, það smitar | þeir, þær, þau smita | hann, hún, það smiti | þeir, þær, þau smiti | ||
| past (þátíð) |
ég smitaði | við smituðum | past (þátíð) |
ég smitaði | við smituðum |
| þú smitaðir | þið smituðuð | þú smitaðir | þið smituðuð | ||
| hann, hún, það smitaði | þeir, þær, þau smituðu | hann, hún, það smitaði | þeir, þær, þau smituðu | ||
| imperative (boðháttur) |
smita (þú) | smitið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| smitaðu | smitiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að smitast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
smitast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
smitandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég smitast | við smitumst | present (nútíð) |
ég smitist | við smitumst |
| þú smitast | þið smitist | þú smitist | þið smitist | ||
| hann, hún, það smitast | þeir, þær, þau smitast | hann, hún, það smitist | þeir, þær, þau smitist | ||
| past (þátíð) |
ég smitaðist | við smituðumst | past (þátíð) |
ég smitaðist | við smituðumst |
| þú smitaðist | þið smituðust | þú smitaðist | þið smituðust | ||
| hann, hún, það smitaðist | þeir, þær, þau smituðust | hann, hún, það smitaðist | þeir, þær, þau smituðust | ||
| imperative (boðháttur) |
smitast (þú) | smitist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| smitastu | smitisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
smitaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
smitaður | smituð | smitað | smitaðir | smitaðar | smituð | |
| accusative (þolfall) |
smitaðan | smitaða | smitað | smitaða | smitaðar | smituð | |
| dative (þágufall) |
smituðum | smitaðri | smituðu | smituðum | smituðum | smituðum | |
| genitive (eignarfall) |
smitaðs | smitaðrar | smitaðs | smitaðra | smitaðra | smitaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
smitaði | smitaða | smitaða | smituðu | smituðu | smituðu | |
| accusative (þolfall) |
smitaða | smituðu | smitaða | smituðu | smituðu | smituðu | |
| dative (þágufall) |
smitaða | smituðu | smitaða | smituðu | smituðu | smituðu | |
| genitive (eignarfall) |
smitaða | smituðu | smitaða | smituðu | smituðu | smituðu | |
Derived terms edit
Swedish edit
Etymology edit
From Old Norse smíta, from Proto-Germanic *smītaną, from Proto-Indo-European *smeyd-. Compare Danish smide, English smite.
Pronunciation edit
audio (file)
Verb edit
smita (present smiter, preterite smet, supine smitit, imperative smit)
Conjugation edit
Conjugation of smita (class 1 strong)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | smita | smitas | ||
| Supine | smitit | smitits | ||
| Imperative | smit | — | ||
| Imper. plural1 | smiten | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | smiter | smet | smits, smites | smets |
| Ind. plural1 | smita | smeto | smitas | smetos |
| Subjunctive2 | smite | smete | smites | smetes |
| Participles | ||||
| Present participle | smitande | |||
| Past participle | smiten | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||