smita

See also: Smita

Icelandic

From Middle Low German smitten (“to stain”), from Old Saxon *smittōn, from Proto-Germanic *smittōną (“to stain, smear, dirty”).

smita (weak verb, third-person singular past indicative smitaði, supine smitað)

smita — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að smita
supine (sagnbót)		smitað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		smitandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég smita	við smitum	present (nútíð)	ég smiti	við smitum
	þú smitar	þið smitið		þú smitir	þið smitið
	hann, hún, það smitar	þeir, þær, þau smita		hann, hún, það smiti	þeir, þær, þau smiti

past (þátíð)	ég smitaði	við smituðum	past (þátíð)	ég smitaði	við smituðum
	þú smitaðir	þið smituðuð		þú smitaðir	þið smituðuð
	hann, hún, það smitaði	þeir, þær, þau smituðu		hann, hún, það smitaði	þeir, þær, þau smituðu

imperative (boðháttur)	smita (þú)	smitið (þið)
	smitaðu	smitiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

smitast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að smitast
supine (sagnbót)		smitast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		smitandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég smitast	við smitumst	present (nútíð)	ég smitist	við smitumst
	þú smitast	þið smitist		þú smitist	þið smitist
	hann, hún, það smitast	þeir, þær, þau smitast		hann, hún, það smitist	þeir, þær, þau smitist

past (þátíð)	ég smitaðist	við smituðumst	past (þátíð)	ég smitaðist	við smituðumst
	þú smitaðist	þið smituðust		þú smitaðist	þið smituðust
	hann, hún, það smitaðist	þeir, þær, þau smituðust		hann, hún, það smitaðist	þeir, þær, þau smituðust

imperative (boðháttur)	smitast (þú)	smitist (þið)
	smitastu	smitisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

smitaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	smitaður	smituð	smitað	smitaðir	smitaðar	smituð
accusative (þolfall)	smitaðan	smitaða	smitað	smitaða	smitaðar	smituð
dative (þágufall)	smituðum	smitaðri	smituðu	smituðum	smituðum	smituðum
genitive (eignarfall)	smitaðs	smitaðrar	smitaðs	smitaðra	smitaðra	smitaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	smitaði	smitaða	smitaða	smituðu	smituðu	smituðu
accusative (þolfall)	smitaða	smituðu	smitaða	smituðu	smituðu	smituðu
dative (þágufall)	smitaða	smituðu	smitaða	smituðu	smituðu	smituðu
genitive (eignarfall)	smitaða	smituðu	smitaða	smituðu	smituðu	smituðu

smita (present smiter, preterite smet, supine smitit, imperative smit)

Conjugation of smita (class 1 strong)

	Active		Passive
Infinitive	smita		smitas
Supine	smitit		smitits
Imperative	smit		—
Imper. plural¹	smiten		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	smiter	smet	smits, smites	smets
Ind. plural¹	smita	smeto	smitas	smetos
Subjunctive²	smite	smete	smites	smetes
	Participles
Present participle	smitande
Past participle	smiten
¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.