spójny

Polish

Etymology

From spoić +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspuj.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ujnɨ
• Syllabification: spój‧ny

Adjective

spójny (comparative bardziej spójny, superlative najbardziej spójny, derived adverb spójnie)

1. in one piece
2. consistent, uniform
3. (set theory, of a relation) total
4. (topology) connected

Declension

Declension of spójny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	spójny		spójna	spójne	spójni	spójne
genitive	spójnego		spójnej	spójnego	spójnych
dative	spójnemu		spójnej	spójnemu	spójnym
accusative	spójnego	spójny	spójną	spójne	spójnych	spójne
instrumental	spójnym		spójną	spójnym	spójnymi
locative	spójnym		spójnej	spójnym	spójnych

Antonyms

• niespójny

Further reading

• spójny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spójny in Polish dictionaries at PWN