spieken

Dutch

Etymology

Borrowed from German spicken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspi.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: spie‧ken
• Rhymes: -ikən

Verb

spieken

1. to cheat, to crib (at a test or game)

Conjugation

Conjugation of spieken (weak)
infinitive	spieken
past singular	spiekte
past participle	gespiekt
infinitive	spieken
gerund	spieken n
	present tense	past tense
1st person singular	spiek	spiekte
2nd person sing. (jij)	spiekt, spiek2	spiekte
2nd person sing. (u)	spiekt	spiekte
2nd person sing. (gij)	spiekt	spiekte
3rd person singular	spiekt	spiekte
plural	spieken	spiekten
subjunctive sing.1	spieke	spiekte
subjunctive plur.1	spieken	spiekten
imperative sing.	spiek
imperative plur.1	spiekt
participles	spiekend	gespiekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• spieker

Descendants

• → Papiamentu: spik