spretta

Faroese

Etymology

Inherited from Old Norse spretta (“to spring forth”), from Proto-Germanic *sprintaną; compare English sprint.

Verb

spretta (third person singular past indicative spratt, third person plural past indicative spruttu, supine sprottið)

1. to jump
2. to grow

Conjugation

Conjugation of spretta (group v-49pp)
infinitive	spretta
supine	sprottið
participle (a34)1	sprettandi	sprottin
	present	past
first singular	spretti	spratt
second singular	sprettur	spratst
third singular	sprettur	spratt
plural	spretta	spruttu
	imperative
singular	sprett!
plural	sprettið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsprɛhta/
• Rhymes: -ɛhta

Etymology 1

Inherited from Old Norse spretta (“to spring forth”), from Proto-Germanic *sprintaną; compare English sprint.

Verb

spretta (strong verb, third-person singular past indicative spratt, third-person plural past indicative spruttu, supine sprottið)

1. (intransitive) to spring forth, to rise
2. (intransitive) to grow (of hair, grass, etc.)

Conjugation

spretta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að spretta
supine (sagnbót)		sprottið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sprettandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sprett	við sprettum	present (nútíð)	ég spretti	við sprettum
	þú sprettur	þið sprettið		þú sprettir	þið sprettið
	hann, hún, það sprettur	þeir, þær, þau spretta		hann, hún, það spretti	þeir, þær, þau spretti
past (þátíð)	ég spratt	við spruttum	past (þátíð)	ég sprytti	við spryttum
	þú sprast	þið spruttuð		þú spryttir	þið spryttuð
	hann, hún, það spratt	þeir, þær, þau spruttu		hann, hún, það sprytti	þeir, þær, þau spryttu
imperative (boðháttur)	sprett (þú)	sprettið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sprettu	sprettiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sprottinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sprottinn	sprottin	sprottið		sprottnir	sprottnar	sprottin
accusative (þolfall)	sprottinn	sprottna	sprottið		sprottna	sprottnar	sprottin
dative (þágufall)	sprottnum	sprottinni	sprottnu		sprottnum	sprottnum	sprottnum
genitive (eignarfall)	sprottins	sprottinnar	sprottins		sprottinna	sprottinna	sprottinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sprottni	sprottna	sprottna		sprottnu	sprottnu	sprottnu
accusative (þolfall)	sprottna	sprottnu	sprottna		sprottnu	sprottnu	sprottnu
dative (þágufall)	sprottna	sprottnu	sprottna		sprottnu	sprottnu	sprottnu
genitive (eignarfall)	sprottna	sprottnu	sprottna		sprottnu	sprottnu	sprottnu

Derived terms

• spretta á fætur
• spretta af
• spretta upp

Etymology 2

Inherited from Old Norse spretta, from Proto-Germanic *sprantijaną, thus a causative of spretta (1).

Verb

spretta (weak verb, third-person singular past indicative spretti, supine sprett)

1. (transitive, with dative) to cause to spring forth
2. (transitive, with dative) to loose, to unfasten, to open

Conjugation

spretta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að spretta
supine (sagnbót)		sprett
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sprettandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spretti	við sprettum	present (nútíð)	ég spretti	við sprettum
	þú sprettir	þið sprettið		þú sprettir	þið sprettið
	hann, hún, það sprettir	þeir, þær, þau spretta		hann, hún, það spretti	þeir, þær, þau spretti
past (þátíð)	ég spretti	við sprettum	past (þátíð)	ég spretti	við sprettum
	þú sprettir	þið sprettuð		þú sprettir	þið sprettuð
	hann, hún, það spretti	þeir, þær, þau sprettu		hann, hún, það spretti	þeir, þær, þau sprettu
imperative (boðháttur)	sprett (þú)	sprettið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sprettu	sprettiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sprettast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sprettast
supine (sagnbót)		sprest
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sprettandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sprettist	við sprettumst	present (nútíð)	ég sprettist	við sprettumst
	þú sprettist	þið sprettist		þú sprettist	þið sprettist
	hann, hún, það sprettist	þeir, þær, þau sprettast		hann, hún, það sprettist	þeir, þær, þau sprettist
past (þátíð)	ég sprettist	við sprettumst	past (þátíð)	ég sprettist	við sprettumst
	þú sprettist	þið sprettust		þú sprettist	þið sprettust
	hann, hún, það sprettist	þeir, þær, þau sprettust		hann, hún, það sprettist	þeir, þær, þau sprettust
imperative (boðháttur)	sprest (þú)	sprettist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sprestu	sprettisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• spretta á
• spretta af hesti
• spretta úr spori

Etymology 3

Noun

spretta f (genitive singular sprettu, nominative plural sprettur)

1. (especially of grass) growth

Declension

declension of spretta

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	spretta	sprettan	sprettur	spretturnar
accusative	sprettu	sprettuna	sprettur	spretturnar
dative	sprettu	sprettunni	sprettum	sprettunum
genitive	sprettu	sprettunnar	spretta	sprettanna

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• sprettet

Verb

spretta

1. inflection of sprette:
   1. simple past
   2. past participle (Verb 2)