sprzeczka

Polish

Etymology

From sprzeczać +‎ -ka.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspʂɛt͡ʂ.ka/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡ʂka
• Syllabification: sprzecz‧ka

Noun

sprzeczka f

1. argument, quarrel

   Nigdy nie mieliśmy sprzeczki, którą wygrałem. ― We've never had an argument that I won.

   wdać się w sprzeczkę z kimś ― to start an argument with someone

Declension

Declension of sprzeczka

	singular	plural
nominative	sprzeczka	sprzeczki
genitive	sprzeczki	sprzeczek
dative	sprzeczce	sprzeczkom
accusative	sprzeczkę	sprzeczki
instrumental	sprzeczką	sprzeczkami
locative	sprzeczce	sprzeczkach
vocative	sprzeczko	sprzeczki

Related terms

adjective

• sprzeczny

 

adverb

• sprzecznie

 

noun

• sprzeciw
• sprzeczność

 

verbs

• sprzeciwiać
• sprzeciwić
• sprzeczać

 

Further reading

• sprzeczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sprzeczka in Polish dictionaries at PWN