sprzeczka
Polish edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
sprzeczka f
- argument, quarrel
- Nigdy nie mieliśmy sprzeczki, którą wygrałem. ― We've never had an argument that I won.
- wdać się w sprzeczkę z kimś ― to start an argument with someone
Declension edit
Declension of sprzeczka
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | sprzeczka | sprzeczki |
genitive | sprzeczki | sprzeczek |
dative | sprzeczce | sprzeczkom |
accusative | sprzeczkę | sprzeczki |
instrumental | sprzeczką | sprzeczkami |
locative | sprzeczce | sprzeczkach |
vocative | sprzeczko | sprzeczki |
Related terms edit
adjective
adverb
noun
verbs