stróic

See also: stroić

Irish

Alternative forms

stróc

Etymology

From English stroke.

Pronunciation

IPA^(key): /sˠt̪ˠɾˠoːc/

Verb

stróic (present analytic stróiceann, future analytic stróicfidh, verbal noun stróiceadh, past participle stróicthe)

to tear, rend

Conjugation

conjugation of stróic (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	stróicim	stróiceann tú; stróicir^†	stróiceann sé, sí	stróicimid	stróiceann sibh	stróiceann siad; stróicid^†	a stróiceann; a stróiceas	stróictear
	past	stróic mé; stróiceas	stróic tú; stróicis	stróic sé, sí	stróiceamar; stróic muid	stróic sibh; stróiceabhair	stróic siad; stróiceadar	a stróic / ar stróic*	stróiceadh
	past habitual	stróicinn	stróicteá	stróiceadh sé, sí	stróicimis; stróiceadh muid	stróiceadh sibh	stróicidís; stróiceadh siad	a stróiceadh / a stróiceadh*	stróictí
future		stróicfidh mé; stróicfead	stróicfidh tú; stróicfir^†	stróicfidh sé, sí	stróicfimid; stróicfidh muid	stróicfidh sibh	stróicfidh siad; stróicfid^†	a stróicfidh; a stróicfeas	stróicfear
conditional		stróicfinn	stróicfeá	stróicfeadh sé, sí	stróicfimis; stróicfeadh muid	stróicfeadh sibh	stróicfidís; stróicfeadh siad	a stróicfeadh / a stróicfeadh*	stróicfí
subjunctive	present	go stróice mé; go stróicead^†	go stróice tú; go stróicir^†	go stróice sé, sí	go stróicimid; go stróice muid	go stróice sibh	go stróice siad; go stróicid^†	—	go stróictear
subjunctive	past	dá stróicinn	dá stróicteá	dá stróiceadh sé, sí	dá stróicimis; dá stróiceadh muid	dá stróiceadh sibh	dá stróicidís; dá stróiceadh siad	—	dá stróictí
imperative		stróicim	stróic	stróiceadh sé, sí	stróicimis	stróicigí; stróicidh^†	stróicidís	—	stróictear
verbal noun		stróiceadh
past participle		stróicthe

* indirect relative
† archaic or dialect form