surdus
Latin
editEtymology
editFrom the Proto-Indo-European *swer- (“ringing, whistling”). See also Latin susurrus.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): [ˈsʊr.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈsur.d̪us]
Adjective
editsurdus (feminine surda, neuter surdum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | surdus | surda | surdum | surdī | surdae | surda | |
genitive | surdī | surdae | surdī | surdōrum | surdārum | surdōrum | |
dative | surdō | surdae | surdō | surdīs | |||
accusative | surdum | surdam | surdum | surdōs | surdās | surda | |
ablative | surdō | surdā | surdō | surdīs | |||
vocative | surde | surda | surdum | surdī | surdae | surda |
Derived terms
editDescendants
edit- Albanian: shurdh
- Aragonese: xordo
- Aromanian: surdu
- Asturian: sordu, xordu
- Catalan: sord
- Corsican: sordu
- Dalmatian: suard
- English: surd
- Esperanto: surda
- Franco-Provençal: sôrd
- French: sourd, sourde, sourdine
- Friulian: sort, sord
- Istriot: surdo
- Italian: sordo
- Neapolitan: surdo
- Occitan: sord
- Old Galician-Portuguese: sordo
- Romanian: surd
- Sardinian: suldu, surdu
- Sicilian: surdu
- Spanish: sordo
- Venetan: sordo
References
edit- “surdus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “surdus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "surdus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- surdus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.