szkodnik

Polish

Etymology

From szkoda (“harm”) +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʂkɔd.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔdɲik
• Syllabification: szkod‧nik

Noun

szkodnik m animal

1. pest, vermin (a destructive insect or other animal that attacks crops, food, livestock, etc.)

   Hypernym: insekt

2. (computing) malware

Declension

Declension of szkodnik

	singular	plural
nominative	szkodnik	szkodniki
genitive	szkodnika	szkodników
dative	szkodnikowi	szkodnikom
accusative	szkodnika	szkodniki
instrumental	szkodnikiem	szkodnikami
locative	szkodniku	szkodnikach
vocative	szkodniku	szkodniki

Noun

szkodnik m pers (female equivalent szkodnica)

1. a source of harm; mischief-maker, troublemaker

   Synonym: psuj

Declension

Declension of szkodnik

	singular	plural
nominative	szkodnik	szkodnicy/szkodniki
genitive	szkodnika	szkodników
dative	szkodnikowi	szkodnikom
accusative	szkodnika	szkodników
instrumental	szkodnikiem	szkodnikami
locative	szkodniku	szkodnikach
vocative	szkodniku	szkodnicy/szkodniki

Derived terms

noun

• szkodnictwo

 

Related terms

adjective

• szkodliwy

 

verb

• szkodzić

 

Further reading

• szkodnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• szkodnik in Polish dictionaries at PWN