triangulus
Esperanto edit
Pronunciation edit
Verb edit
triangulus
- conditional of trianguli
Latin edit
Etymology edit
Derived from trēs (“three”) + angulus (“angle, corner”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /triˈan.ɡu.lus/, [t̪riˈäŋɡʊɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /triˈan.ɡu.lus/, [t̪riˈäŋɡulus]
Adjective edit
triangulus (feminine triangula, neuter triangulum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | triangulus | triangula | triangulum | triangulī | triangulae | triangula | |
Genitive | triangulī | triangulae | triangulī | triangulōrum | triangulārum | triangulōrum | |
Dative | triangulō | triangulō | triangulīs | ||||
Accusative | triangulum | triangulam | triangulum | triangulōs | triangulās | triangula | |
Ablative | triangulō | triangulā | triangulō | triangulīs | |||
Vocative | triangule | triangula | triangulum | triangulī | triangulae | triangula |
Derived terms edit
Noun edit
triangulus m (genitive triangulī); second declension
- Alternative form of triangulum (“triangle”)
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | triangulus | triangulī |
Genitive | triangulī | triangulōrum |
Dative | triangulō | triangulīs |
Accusative | triangulum | triangulōs |
Ablative | triangulō | triangulīs |
Vocative | triangule | triangulī |
References edit
- “triangulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “triangulus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- triangulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.