triangulum
See also: Triangulum
Hungarian edit
Etymology edit
From Latin triangulum (“triangle”).
Pronunciation edit
Noun edit
triangulum (plural triangulumok)
- (geometry, archaic) triangle (polygon with three sides and three angles)
- 1830, Mózes Kézy, chapter 4, in A’ fizikának rövid rajzolatja, page 68:
- ABC, egyenes szegeletű triangulum, mellynek hypotenusája AC verticalis erányban vagyon. Látni való tehát hogy ha az egyenes szegeletű triangulum úgy helyheztetődik, hogy annak hypotenusája verticaliter feküdjék, a’ melly idő alatt futná el a’ test szabad esés által ezen hypotenusát, éppen annyi idő alatt futja meg a’ felső cathetust, mint hajlott lineát.
- (please add an English translation of this quotation)
- (music) triangle (percussion instrument)
Declension edit
Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | triangulum | triangulumok |
accusative | triangulumot | triangulumokat |
dative | triangulumnak | triangulumoknak |
instrumental | triangulummal | triangulumokkal |
causal-final | triangulumért | triangulumokért |
translative | triangulummá | triangulumokká |
terminative | triangulumig | triangulumokig |
essive-formal | triangulumként | triangulumokként |
essive-modal | — | — |
inessive | triangulumban | triangulumokban |
superessive | triangulumon | triangulumokon |
adessive | triangulumnál | triangulumoknál |
illative | triangulumba | triangulumokba |
sublative | triangulumra | triangulumokra |
allative | triangulumhoz | triangulumokhoz |
elative | triangulumból | triangulumokból |
delative | triangulumról | triangulumokról |
ablative | triangulumtól | triangulumoktól |
non-attributive possessive - singular |
triangulumé | triangulumoké |
non-attributive possessive - plural |
trianguluméi | triangulumokéi |
Possessive forms of triangulum | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | triangulumom | triangulumaim |
2nd person sing. | triangulumod | triangulumaid |
3rd person sing. | trianguluma | triangulumai |
1st person plural | triangulumunk | triangulumaink |
2nd person plural | triangulumotok | triangulumaitok |
3rd person plural | triangulumuk | triangulumaik |
Synonyms edit
- (triangle: polygon): háromszög
- (triangle: instrument): fémháromszög
Latin edit
Etymology edit
From triangulus (“three-cornered, triangular”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /triˈan.ɡu.lum/, [t̪riˈäŋɡʊɫ̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /triˈan.ɡu.lum/, [t̪riˈäŋɡulum]
Noun edit
triangulum n (genitive triangulī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | triangulum | triangula |
Genitive | triangulī | triangulōrum |
Dative | triangulō | triangulīs |
Accusative | triangulum | triangula |
Ablative | triangulō | triangulīs |
Vocative | triangulum | triangula |
Alternative forms edit
Descendants edit
Adjective edit
triangulum
- inflection of triangulus: