Latin edit

Etymology edit

trīnus (three”, “triple”, “three each) +‎ -ālis (suffix forming adjectives)

Pronunciation edit

Adjective edit

trīnālis (neuter trīnāle, adverb trīnāliter); third-declension two-termination adjective

  1. (Medieval Latin) three, threefold
    • c. AD 684–688, Adamnanus abb. Hiensis (aut.), P. Geyer (ed.), De Locis Sanctis in Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum XXXVIIII: Itinera Hierosolymitana (1898), pt viii, bk three, ch. iii, p. 88, ll. 1–5:
      Nam de nodis eorundem trinalium lignorum liquor quidam odorifer quasi in similitudinem olei expressus talem facit uniuersos intrantes ex diuersis gentibus adgregatos supra memoratam sentire suauissimi odoris fragrantiam.
    • AD 692–697, Adamnanus abb. Hiensis (aut.), J.T. Fowler (ed.), Vita Sancti Columbae abbatis Hiensis in Adamnani Vita S. Columbae (1894), bk I, ch. xlviii, p. 61:
      Nam trinalibus hospitata diebus, coram hospite ministro de terra se primum volando elevans in sublime, paulisperque in aere viam speculata, oceani transvadato aequore, ad Hiberniam recto volatus cursu die repedavit tranquillo.

Declension edit

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative trīnālis trīnāle trīnālēs trīnālia
Genitive trīnālis trīnālium
Dative trīnālī trīnālibus
Accusative trīnālem trīnāle trīnālēs
trīnālīs
trīnālia
Ablative trīnālī trīnālibus
Vocative trīnālis trīnāle trīnālēs trīnālia

Derived terms edit

Descendants edit

  • English: trinal

References edit

  • trīnālis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • trinalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Niermeyer, Jan Frederik (1976) “trinalis”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 1,045/1