Old Polish

edit

Etymology

edit

From umawiać +‎ -anie. First attested in the middle of the 15th century.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /umaːvaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /umɒvaɲe/

Noun

edit

umawianie n

  1. conversation
    Synonyms: rozmowa, umówienie
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 163:
      Marya, matka boża, cząstokrocz..., mylosczyvye synem (leg. z synem) *vmavyanyv *myevalo (tenebat dulce soliloquium) o rozmayte rzeczy
      [Maryja, matka boża, częstokroć..., miłościwie s niem umawianie miewała (tenebat dulce soliloquium) o rozmaite rzeczy]
edit
adjective
nouns
verbs

Descendants

edit
  • Polish: umawianie

References

edit
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “umawianie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Polish umawianie. By surface analysis, umawiać +‎ -anie.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /u.maˈvja.ɲɛ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /u.mɒˈvja.ɲe/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: u‧ma‧wia‧nie

Noun

edit

umawianie n

  1. verbal noun of umawiać

Declension

edit

Further reading

edit