vařit
CzechEdit
EtymologyEdit
From Proto-Slavic *variti, from Proto-Indo-European *wer- (“to burn”).
PronunciationEdit
VerbEdit
vařit impf (perfective uvařit)
ConjugationEdit
Conjugation
Present forms | indicative | imperative | ||
singular | plural | singular | plural | |
1st person | vařím | vaříme | — | vařme |
2nd person | vaříš | vaříte | vař | vařte |
3rd person | vaří | vaří | — | — |
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive vařit. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | vařil | vařili | vařen | vařeni |
masculine inanimate | vařily | vařeny | ||
feminine | vařila | vařily | vařena | vařeny |
neuter | vařilo | vařila | vařeno | vařena |
Transgressives | present | past |
masculine singular | vaře | — |
feminine + neuter singular | vaříc | — |
plural | vaříce | — |
AntonymsEdit
Derived termsEdit
Further readingEdit
- vařiti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- vařiti in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989