varta

See also: várta and vårta

Azerbaijani

Etymology

Compare Avar квартӏа (kʷartʼa).

Noun

varta (definite accusative vartanı, plural vartalar)

1. (Dmanisi) hammer

   Synonym: çəkic

Declension

Declension of varta
	singular	plural
nominative	varta	vartalar
definite accusative	vartanı	vartaları
dative	vartaya	vartalara
locative	vartada	vartalarda
ablative	vartadan	vartalardan
definite genitive	vartanın	vartaların

Possessive forms of varta
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	vartam	vartalarım
sənin (“your”)	vartan	vartaların
onun (“his/her/its”)	vartası	vartaları
bizim (“our”)	vartamız	vartalarımız
sizin (“your”)	vartanız	vartalarınız
onların (“their”)	vartası or vartaları	vartaları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	vartamı	vartalarımı
sənin (“your”)	vartanı	vartalarını
onun (“his/her/its”)	vartasını	vartalarını
bizim (“our”)	vartamızı	vartalarımızı
sizin (“your”)	vartanızı	vartalarınızı
onların (“their”)	vartasını or vartalarını	vartalarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	vartama	vartalarıma
sənin (“your”)	vartana	vartalarına
onun (“his/her/its”)	vartasına	vartalarına
bizim (“our”)	vartamıza	vartalarımıza
sizin (“your”)	vartanıza	vartalarınıza
onların (“their”)	vartasına or vartalarına	vartalarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	vartamda	vartalarımda
sənin (“your”)	vartanda	vartalarında
onun (“his/her/its”)	vartasında	vartalarında
bizim (“our”)	vartamızda	vartalarımızda
sizin (“your”)	vartanızda	vartalarınızda
onların (“their”)	vartasında or vartalarında	vartalarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	vartamdan	vartalarımdan
sənin (“your”)	vartandan	vartalarından
onun (“his/her/its”)	vartasından	vartalarından
bizim (“our”)	vartamızdan	vartalarımızdan
sizin (“your”)	vartanızdan	vartalarınızdan
onların (“their”)	vartasından or vartalarından	vartalarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	vartamın	vartalarımın
sənin (“your”)	vartanın	vartalarının
onun (“his/her/its”)	vartasının	vartalarının
bizim (“our”)	vartamızın	vartalarımızın
sizin (“your”)	vartanızın	vartalarınızın
onların (“their”)	vartasının or vartalarının	vartalarının

Further reading

• “varta” in Obastan.com.

Finnish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɑrtɑ/, [ˈʋɑ̝rt̪ɑ̝]
• Rhymes: -ɑrtɑ
• Syllabification^(key): var‧ta

Verb

varta

1. inflection of varttaa:
   1. present active indicative connegative
   2. second-person singular present imperative
   3. second-person singular present active imperative connegative

Adverb

varta

1. Only used in varta vasten

Anagrams

• arvat, ravat, varat

Icelandic

Etymology

From Old Norse varta, from Proto-Germanic *wartǭ, cognate with English wart.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvar̥ta/

  Rhymes: -ar̥ta

Noun

varta f (genitive singular vörtu, nominative plural vörtur)

1. wart

Declension

declension of varta

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	varta	vartan	vörtur	vörturnar
accusative	vörtu	vörtuna	vörtur	vörturnar
dative	vörtu	vörtunni	vörtum	vörtunum
genitive	vörtu	vörtunnar	varta/vartna	vartanna/vartnanna

Derived terms

• geirvarta
• vörtubaugur

Norwegian Bokmål

Verb

varta

1. inflection of varte:
   1. past tense
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Verb

varta (present tense vartar, past tense varta, past participle varta, passive infinitive vartast, present participle vartande, imperative varta/vart)

1. Alternative form of varte

Anagrams

• tarva, trava, tvara, vaart, vatra

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *wartǭ, whence also English wart.

Noun

varta f (genitive vǫrtu)

1. a wart

Declension

  Declension of varta (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	varta	vartan	vǫrtur	vǫrturnar
accusative	vǫrtu	vǫrtuna	vǫrtur	vǫrturnar
dative	vǫrtu	vǫrtunni	vǫrtum	vǫrtunum
genitive	vǫrtu	vǫrtunnar	vartna	vartnanna

Descendants

• Icelandic: varta f
• Norwegian Bokmål: vorte f or m
• Norwegian Nynorsk: vorte f
• Swedish: vårta c

References

• “varta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Old Swedish

Etymology

From Old Norse varta, from Proto-Germanic *wartǭ, cognate with English wart.

Noun

varta f

1. a wart

Declension

Declension of varta (on-stem)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	varta	vartan	vartu(r), -o(r)	vartuna(r), -ona(r)
accusative	vartu, -o	vartuna, -ona	vartu(r), -o(r)	vartuna(r), -ona(r)
dative	vartu, -o	vartunni, -onne	vartum, -om	vartumin, -omen
genitive	vartu, -o	vartunna(r), -onna(r)	varta	vartanna

Descendants

• Swedish: vårta