vermeerderen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vermeerderen. By surface analysis, meerder +‎ ver- -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

vermeerderen

1. (intransitive) to increase in number, to multiply
2. (transitive) to increase in number, to multiply

Conjugation

Conjugation of vermeerderen (weak, prefixed)
infinitive	vermeerderen
past singular	vermeerderde
past participle	vermeerderd
infinitive	vermeerderen
gerund	vermeerderen n
	present tense	past tense
1st person singular	vermeerder	vermeerderde
2nd person sing. (jij)	vermeerdert, vermeerder2	vermeerderde
2nd person sing. (u)	vermeerdert	vermeerderde
2nd person sing. (gij)	vermeerdert	vermeerderde
3rd person singular	vermeerdert	vermeerderde
plural	vermeerderen	vermeerderden
subjunctive sing.1	vermeerdere	vermeerderde
subjunctive plur.1	vermeerderen	vermeerderden
imperative sing.	vermeerder
imperative plur.1	vermeerdert
participles	vermeerderend	vermeerderd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• vermeerderaar
• vermeerderbaar
• vermeerderer
• vermeerdering

 

Descendants

• Negerhollands: vermeer