vona

See also: Vona, vóna, вона, and vôňa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɔːna/

  Rhymes: -ɔːna

Etymology 1

From Old Norse vána, from the noun ván (“hope”) (Icelandic von).

Verb

vona (weak verb, third-person singular past indicative vonaði, supine vonað)

1. to hope

   Við skulum vona það besta.

   Let's hope for the best.

Conjugation

vona — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að vona
supine (sagnbót)		vonað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vonandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vona	við vonum	present (nútíð)	ég voni	við vonum
	þú vonar	þið vonið		þú vonir	þið vonið
	hann, hún, það vonar	þeir, þær, þau vona		hann, hún, það voni	þeir, þær, þau voni
past (þátíð)	ég vonaði	við vonuðum	past (þátíð)	ég vonaði	við vonuðum
	þú vonaðir	þið vonuðuð		þú vonaðir	þið vonuðuð
	hann, hún, það vonaði	þeir, þær, þau vonuðu		hann, hún, það vonaði	þeir, þær, þau vonuðu
imperative (boðháttur)	vona (þú)	vonið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vonaðu	voniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vonast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vonast
supine (sagnbót)		vonast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vonandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vonast	við vonumst	present (nútíð)	ég vonist	við vonumst
	þú vonast	þið vonist		þú vonist	þið vonist
	hann, hún, það vonast	þeir, þær, þau vonast		hann, hún, það vonist	þeir, þær, þau vonist
past (þátíð)	ég vonaðist	við vonuðumst	past (þátíð)	ég vonaðist	við vonuðumst
	þú vonaðist	þið vonuðust		þú vonaðist	þið vonuðust
	hann, hún, það vonaðist	þeir, þær, þau vonuðust		hann, hún, það vonaðist	þeir, þær, þau vonuðust
imperative (boðháttur)	vonast (þú)	vonist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vonastu	vonisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vonaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vonaður	vonuð	vonað		vonaðir	vonaðar	vonuð
accusative (þolfall)	vonaðan	vonaða	vonað		vonaða	vonaðar	vonuð
dative (þágufall)	vonuðum	vonaðri	vonuðu		vonuðum	vonuðum	vonuðum
genitive (eignarfall)	vonaðs	vonaðrar	vonaðs		vonaðra	vonaðra	vonaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vonaði	vonaða	vonaða		vonuðu	vonuðu	vonuðu
accusative (þolfall)	vonaða	vonuðu	vonaða		vonuðu	vonuðu	vonuðu
dative (þágufall)	vonaða	vonuðu	vonaða		vonuðu	vonuðu	vonuðu
genitive (eignarfall)	vonaða	vonuðu	vonaða		vonuðu	vonuðu	vonuðu

Derived terms

• vonast
• vonast eftir

Etymology 2

Noun

vona f

1. indefinite genitive plural of von

Norwegian Nynorsk

Noun

vona f

1. definite singular of von

Verb

vona (present tense vonar, past tense vona, past participle vona, passive infinitive vonast, present participle vonande, imperative vona/von)

1. Alternative spelling of vone

Tsonga

Etymology 1

Pronoun

vona

1. they, them; third-person plural pronoun.

Etymology 2

From Proto-Bantu *-bóna.

Verb

vona

1. to see