Hungarian edit

Etymology edit

vonul +‎ -at (noun-forming suffix)

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ˈvonulɒt]
  • Hyphenation: vo‧nu‧lat

Noun edit

vonulat (plural vonulatok)

  1. (of mountains) range, line

Declension edit

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative vonulat vonulatok
accusative vonulatot vonulatokat
dative vonulatnak vonulatoknak
instrumental vonulattal vonulatokkal
causal-final vonulatért vonulatokért
translative vonulattá vonulatokká
terminative vonulatig vonulatokig
essive-formal vonulatként vonulatokként
essive-modal
inessive vonulatban vonulatokban
superessive vonulaton vonulatokon
adessive vonulatnál vonulatoknál
illative vonulatba vonulatokba
sublative vonulatra vonulatokra
allative vonulathoz vonulatokhoz
elative vonulatból vonulatokból
delative vonulatról vonulatokról
ablative vonulattól vonulatoktól
non-attributive
possessive - singular
vonulaté vonulatoké
non-attributive
possessive - plural
vonulatéi vonulatokéi
Possessive forms of vonulat
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. vonulatom vonulataim
2nd person sing. vonulatod vonulataid
3rd person sing. vonulata vonulatai
1st person plural vonulatunk vonulataink
2nd person plural vonulatotok vonulataitok
3rd person plural vonulatuk vonulataik

Derived terms edit

(Compound words):

Further reading edit

  • vonulat in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN