vrijmaken

Dutch

Etymology

From vrij +‎ maken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

vrijmaken

1. to set free

   De waarheid zal u vrijmaken. (Johannes 8:32)

   The truth will set you free. (John 8:32)

Conjugation

Conjugation of vrijmaken (weak, separable)
infinitive	vrijmaken
past singular	maakte vrij
past participle	vrijgemaakt
infinitive	vrijmaken
gerund	vrijmaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	maak vrij	maakte vrij	vrijmaak	vrijmaakte
2nd person sing. (jij)	maakt vrij, maak vrij2	maakte vrij	vrijmaakt	vrijmaakte
2nd person sing. (u)	maakt vrij	maakte vrij	vrijmaakt	vrijmaakte
2nd person sing. (gij)	maakt vrij	maakte vrij	vrijmaakt	vrijmaakte
3rd person singular	maakt vrij	maakte vrij	vrijmaakt	vrijmaakte
plural	maken vrij	maakten vrij	vrijmaken	vrijmaakten
subjunctive sing.1	make vrij	maakte vrij	vrijmake	vrijmaakte
subjunctive plur.1	maken vrij	maakten vrij	vrijmaken	vrijmaakten
imperative sing.	maak vrij
imperative plur.1	maakt vrij
participles	vrijmakend	vrijgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: maak vri