wtóry

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wtóry, from Proto-Slavic *vъtorъ. Displaced by drugi.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈftu.rɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -urɘ
• Syllabification: wtó‧ry

Numeral

wtóry m

1. (obsolete) second

   Synonym: drugi

Declension

Declension of wtóry (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wtóry		wtóra	wtóre	wtórzy	wtóre
genitive	wtórego		wtórej	wtórego	wtórych
dative	wtóremu		wtórej	wtóremu	wtórym
accusative	wtórego	wtóry	wtórą	wtóre	wtórych	wtóre
instrumental	wtórym		wtórą	wtórym	wtórymi
locative	wtórym		wtórej	wtórym	wtórych

Derived terms

(adjectives):

• powtarzalny
• powtórny
• wtórny

(nouns):

• powtórka
• wtorek
• Wtórek
• wtórnik
• wtórność

(numeral):

• półtora

(verbs):

• powtarzać
• powtórzyć
• wtórować
• zawtórować

Further reading

• wtóry in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wtóry in Polish dictionaries at PWN