zakładnik
Polish edit
Etymology edit
From zakład + -nik. First attested in the 16th century.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): /zaˈkwad.ɲik/
- (Middle Polish) IPA(key): /zaˈkɫad.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -adɲik
- Syllabification: za‧kład‧nik
Noun edit
zakładnik m pers (female equivalent zakładniczka or (obsolete) zakładnica)
- hostage (person seized in order to compel another party to act (or refrain from acting) in a certain way, because of the threat of harm to the hostage)
Declension edit
Declension of zakładnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | zakładnik | zakładnicy/zakładniki (deprecative) |
genitive | zakładnika | zakładników |
dative | zakładnikowi | zakładnikom |
accusative | zakładnika | zakładników |
instrumental | zakładnikiem | zakładnikami |
locative | zakładniku | zakładnikach |
vocative | zakładniku | zakładnicy |
Derived terms edit
noun
Related terms edit
adjectives
nouns
verbs
References edit
Further reading edit
- zakładnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zakładnik in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zakładnik”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “zakładnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zakładnik”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 125