vertrouwen
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Middle Dutch vertrouwen. Equivalent to trouw + ver- -en.
Verb edit
vertrouwen
- (intransitive, transitive) to trust [+ op (object)].
- Ik vertrouw op mijn beste vriendin om me te helpen.
- I trust my best friend to help me.
- (reflexive, obsolete) to marry
Inflection edit
| Inflection of vertrouwen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vertrouwen | |||
| past singular | vertrouwde | |||
| past participle | vertrouwd | |||
| infinitive | vertrouwen | |||
| gerund | vertrouwen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | vertrouw | vertrouwde | ||
| 2nd person sing. (jij) | vertrouwt | vertrouwde | ||
| 2nd person sing. (u) | vertrouwt | vertrouwde | ||
| 2nd person sing. (gij) | vertrouwt | vertrouwde | ||
| 3rd person singular | vertrouwt | vertrouwde | ||
| plural | vertrouwen | vertrouwden | ||
| subjunctive sing.1 | vertrouwe | vertrouwde | ||
| subjunctive plur.1 | vertrouwen | vertrouwden | ||
| imperative sing. | vertrouw | |||
| imperative plur.1 | vertrouwt | |||
| participles | vertrouwend | vertrouwd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms edit
Descendants edit
Etymology 2 edit
Gerund of vertrouwen.
Noun edit
vertrouwen n (uncountable)