átt

See also: att, ätt, ått, and AT&T

Icelandic

Etymology

From Old Norse átt, from Proto-Germanic *aihtiz.

Pronunciation

• IPA^(key): /auht/

  Rhymes: -auht

Noun

átt f (genitive singular áttar, nominative plural áttir)

1. direction

Declension

Declension of átt (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	átt	áttin	áttir	áttirnar
accusative	átt	áttina	áttir	áttirnar
dative	átt	áttinni	áttum	áttunum
genitive	áttar	áttarinnar	átta	áttanna

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *aihtiz.

Alternative forms

• ætt

Noun

átt f (genitive áttar, plural áttir)

1. family, race
2. direction

Declension

Declension of átt (strong i-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	átt	áttin	áttir	áttirnar
accusative	átt	áttina	áttir	áttirnar
dative	átt	áttinni	áttum	áttunum
genitive	áttar	áttarinnar	átta	áttanna

Derived terms

See at ætt.

Descendants

• Icelandic: átt, ætt
• Faroese: ætt
• Norwegian Nynorsk: ætt
• Norwegian Bokmål: ætt
• Old Swedish: æt
  • Swedish: ätt
• Danish: æt

Etymology 2

Participle

átt

1. strong neuter nominative/accusative singular of áðr
2. inflection of áttr:
   1. strong feminine nominative singular
   2. strong neuter nominative/accusative singular/neuter

Verb

átt

1. inflection of eiga:
   1. second-person singular present indicative
   2. supine
2. supine of æja

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “átt”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 39; also available at the Internet Archive