þysja

See also: tysja

Icelandic

Etymology 1

From Old Norse þysja.

Verb

þysja (weak verb, third-person singular past indicative þusti, supine þust)

1. to rush, to dash

   Synonym: þjóta

Conjugation

þysja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að þysja
supine (sagnbót)		þust
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þysjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þys	við þysjum	present (nútíð)	ég þysji	við þysjum
	þú þysur	þið þysjið		þú þysjir	þið þysjið
	hann, hún, það þysur	þeir, þær, þau þysja		hann, hún, það þysji	þeir, þær, þau þysji
past (þátíð)	ég þusti	við þustum	past (þátíð)	ég þysti	við þystum
	þú þustir	þið þustuð		þú þystir	þið þystuð
	hann, hún, það þusti	þeir, þær, þau þustu		hann, hún, það þysti	þeir, þær, þau þystu
imperative (boðháttur)	þys (þú)	þysjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þystu	þysjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þysjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að þysjast
supine (sagnbót)		þust
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þysjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þysst	við þysjumst	present (nútíð)	ég þysjist	við þysjumst
	þú þysst	þið þysjist		þú þysjist	þið þysjist
	hann, hún, það þysst	þeir, þær, þau þysjast		hann, hún, það þysjist	þeir, þær, þau þysjist
past (þátíð)	ég þustist	við þustumst	past (þátíð)	ég þystist	við þystumst
	þú þustist	þið þustust		þú þystist	þið þystust
	hann, hún, það þustist	þeir, þær, þau þustust		hann, hún, það þystist	þeir, þær, þau þystust
imperative (boðháttur)	þyst (þú)	þysist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þystu	þysisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þustur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þustur	þust	þust		þustir	þustar	þust
accusative (þolfall)	þustan	þusta	þust		þusta	þustar	þust
dative (þágufall)	þustum	þustri	þustu		þustum	þustum	þustum
genitive (eignarfall)	þusts	þustrar	þusts		þystra	þystra	þystra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þusti	þusta	þusta		þustu	þustu	þustu
accusative (þolfall)	þusta	þustu	þusta		þustu	þustu	þustu
dative (þágufall)	þusta	þustu	þusta		þustu	þustu	þustu
genitive (eignarfall)	þusta	þustu	þusta		þustu	þustu	þustu

Etymology 2

See above.

Verb

þysja (weak verb, third-person singular past indicative þysjaði, supine þysjað)

1. (photography, computing) to zoom (change size of picture)

Conjugation

þysja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að þysja
supine (sagnbót)		þysjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þysjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þysja	við þysjum	present (nútíð)	ég þysji	við þysjum
	þú þysjar	þið þysjið		þú þysjir	þið þysjið
	hann, hún, það þysjar	þeir, þær, þau þysja		hann, hún, það þysji	þeir, þær, þau þysji
past (þátíð)	ég þysjaði	við þysjuðum	past (þátíð)	ég þysjaði	við þysjuðum
	þú þysjaðir	þið þysjuðuð		þú þysjaðir	þið þysjuðuð
	hann, hún, það þysjaði	þeir, þær, þau þysjuðu		hann, hún, það þysjaði	þeir, þær, þau þysjuðu
imperative (boðháttur)	þysja (þú)	þysjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þysjaðu	þysjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þysjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að þysjast
supine (sagnbót)		þysjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þysjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þysjast	við þysjumst	present (nútíð)	ég þysjist	við þysjumst
	þú þysjast	þið þysjist		þú þysjist	þið þysjist
	hann, hún, það þysjast	þeir, þær, þau þysjast		hann, hún, það þysjist	þeir, þær, þau þysjist
past (þátíð)	ég þysjaðist	við þysjuðumst	past (þátíð)	ég þysjaðist	við þysjuðumst
	þú þysjaðist	þið þysjuðust		þú þysjaðist	þið þysjuðust
	hann, hún, það þysjaðist	þeir, þær, þau þysjuðust		hann, hún, það þysjaðist	þeir, þær, þau þysjuðust
imperative (boðháttur)	þysjast (þú)	þysjist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þysjastu	þysjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þysjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þysjaður	þysjuð	þysjað		þysjaðir	þysjaðar	þysjuð
accusative (þolfall)	þysjaðan	þysjaða	þysjað		þysjaða	þysjaðar	þysjuð
dative (þágufall)	þysjuðum	þysjaðri	þysjuðu		þysjuðum	þysjuðum	þysjuðum
genitive (eignarfall)	þysjaðs	þysjaðrar	þysjaðs		þysjaðra	þysjaðra	þysjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þysjaði	þysjaða	þysjaða		þysjuðu	þysjuðu	þysjuðu
accusative (þolfall)	þysjaða	þysjuðu	þysjaða		þysjuðu	þysjuðu	þysjuðu
dative (þágufall)	þysjaða	þysjuðu	þysjaða		þysjuðu	þysjuðu	þysjuðu
genitive (eignarfall)	þysjaða	þysjuðu	þysjaða		þysjuðu	þysjuðu	þysjuðu

Old Norse

Alternative forms

• þyrja

Etymology

From Proto-Germanic *þusjaną, from Proto-Indo-European *tewh₂- (“to swell, be strong”), see also Latin tuber.

Verb

þysja (singular past indicative þusti, plural past indicative þustu, past participle þustr)

1. to dash, rush

Conjugation

Conjugation of þysja — active (weak class 1)

infinitive	þysja
present participle	þysjandi
past participle	þustr
indicative	present	past
1st-person singular	þys	þusta
2nd-person singular	þyss	þustir
3rd-person singular	þyss	þusti
1st-person plural	þysjum	þustum
2nd-person plural	þysið	þustuð
3rd-person plural	þysja	þustu
subjunctive	present	past
1st-person singular	þysja	þysta
2nd-person singular	þysir	þystir
3rd-person singular	þysi	þysti
1st-person plural	þysim	þystim
2nd-person plural	þysið	þystið
3rd-person plural	þysi	þysti
imperative	present
2nd-person singular	þys
1st-person plural	þysjum
2nd-person plural	þysið

Conjugation of þysja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	þysjask
present participle	þysjandisk
past participle	þysk
indicative	present	past
1st-person singular	þysjumk	þustumk
2nd-person singular	þysk	þustisk
3rd-person singular	þysk	þustisk
1st-person plural	þysjumsk	þustumsk
2nd-person plural	þysizk	þustuzk
3rd-person plural	þysjask	þustusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	þysjumk	þystumk
2nd-person singular	þysisk	þystisk
3rd-person singular	þysisk	þystisk
1st-person plural	þysimsk	þystimsk
2nd-person plural	þysizk	þystizk
3rd-person plural	þysisk	þystisk
imperative	present
2nd-person singular	þysk
1st-person plural	þysjumsk
2nd-person plural	þysizk

Descendants

• Icelandic: þysja
• Faroese: tysja
• Norwegian Nynorsk: tysja

References

• þysja in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.
• Pokorny, Julius (1959) “1080-1085”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, pages 1080-1085