Γερμανός

Ancient Greek

Etymology

Borrowed from Latin Germānus.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡer.maː.nós/ → /ʝer.maˈnos/ → /ʝer.maˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡer.maː.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡer.maˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝer.maˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝer.maˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝer.maˈnos/

Noun

Γερμᾱνός • (Germānós) m (genitive Γερμᾱνοῦ); second declension

1. A Germanic person

Inflection

Second declension of ὁ Γερμᾱνός; τοῦ Γερμᾱνοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Γερμᾱνός ho Germānós	τὼ Γερμᾱνώ tṑ Germānṓ	οἱ Γερμᾱνοί hoi Germānoí
Genitive	τοῦ Γερμᾱνοῦ toû Germānoû	τοῖν Γερμᾱνοῖν toîn Germānoîn	τῶν Γερμᾱνῶν tôn Germānôn
Dative	τῷ Γερμᾱνῷ tôi Germānôi	τοῖν Γερμᾱνοῖν toîn Germānoîn	τοῖς Γερμᾱνοῖς toîs Germānoîs
Accusative	τὸν Γερμᾱνόν tòn Germānón	τὼ Γερμᾱνώ tṑ Germānṓ	τοὺς Γερμᾱνούς toùs Germānoús
Vocative	Γερμᾱνέ Germāné	Γερμᾱνώ Germānṓ	Γερμᾱνοί Germānoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Γερμᾱνῐ́ᾱ (Germāníā)
• Γερμᾱνῐκός (Germānikós)

Descendants

• Greek: Γερμανός (Germanós)

References

• Γερμανός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Γερμανός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,011

Greek

Etymology

Borrowed from Latin Germānus.

Noun

Γερμανός • (Germanós) m (plural Γερμανοί, feminine Γερμανίδα)

1. (male) German (native, citizen or inhabitant of Germany)

Declension

Declension of Γερμανός

	singular	plural
nominative	Γερμανός •	Γερμανοί •
genitive	Γερμανού •	Γερμανών •
accusative	Γερμανό •	Γερμανούς •
vocative	Γερμανέ •	Γερμανοί •

Related terms

• see: Γερμανία f (Germanía, “Germany”)

Further reading

• Γερμανός on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el