άτονος

See also: ἄτονος

Greek

Etymology

From Byzantine Greek ἄτονος (átonos) from Ancient Greek τόνος (tónos) with the privative prefix ἀ- (a-). Equivalent to α- (a-) +‎ τόνος (tónos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈa.to.nos/
• Hyphenation: ά‧το‧νος

Adjective

άτονος • (átonos) m (feminine άτονη, neuter άτονο)

1. languorous, languid
2. feeble, faint
3. (orthography, typography, grammar) atonal, atonic; unaccented, unstressed (describes a word or syllable without ΄  tonos stress accent)

Declension

Declension of άτονος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	άτονος •	άτονη •	άτονο •	άτονοι •	άτονες •	άτονα •
genitive	άτονου •	άτονης •	άτονου •	άτονων •	άτονων •	άτονων •
accusative	άτονο •	άτονη •	άτονο •	άτονους •	άτονες •	άτονα •
vocative	άτονε •	άτονη •	άτονο •	άτονοι •	άτονες •	άτονα •

Related terms

• ατόνηση f (atónisi, “attenuation, weakening”)
• ατονία f (atonía, “languor, feebleness”)
• ατονικός (atonikós, “atonic, atonal”)
• ατόνιστος (atónistos, “unaccented, unstressed”)
• ατονώ (atonó, “to slacken, to decline”)

 

References

• “άτονος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998