τόνος

Contents

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *tónos, from Proto-Indo-European *tón-os, from *ten- (“stretch”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tó.nos/ → /ˈto.nos/ → /ˈto.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tó.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈto.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈto.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈto.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈto.nos/

Noun

τόνος • (tónos) m (genitive τόνου); second declension

1. rope, cord
2. chord
3. tone, note
4. tension

Inflection

Second declension of ὁ τόνος; τοῦ τόνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ τόνος ho tónos	τὼ τόνω tṑ tónō	οἱ τόνοι hoi tónoi
Genitive	τοῦ τόνου toû tónou	τοῖν τόνοιν toîn tónoin	τῶν τόνων tôn tónōn
Dative	τῷ τόνῳ tôi tónōi	τοῖν τόνοιν toîn tónoin	τοῖς τόνοις toîs tónois
Accusative	τὸν τόνον tòn tónon	τὼ τόνω tṑ tónō	τοὺς τόνους toùs tónous
Vocative	τόνε tóne	τόνω tónō	τόνοι tónoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ὀξῠ́τονος (oxútonos)

Descendants

• Greek: τόνος (tónos)
• Latin: tonus

Further reading

• τόνος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• τόνος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τόνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τόνος in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • accent idem, page 5.
  • brace idem, page 92.
  • cable idem, page 108.
  • cadence idem, page 108.
  • cord idem, page 174.
  • hawser idem, page 389.
  • inflection idem, page 438.
  • intonation idem, page 454.
  • modulation idem, page 538.
  • note idem, page 562.
  • pitch idem, page 614.
  • rope idem, page 721.
  • strand idem, page 823.
  • tone idem, page 880.
• tone in The Century Dictionary, The Century Co., New York, 1911

---

Greek

Alternative forms

• τόννος (tónnos)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtonos/

Etymology 1

From Ancient Greek τόνος (tónos, “rope, chord, tone”).

Noun

τόνος • (tónos) m (plural τόνοι)

1. (orthography, typography, grammar)  ΄  tonos (the stress accent used in modern Greek)
2. (music) note, pitch, tone
3. shade

Declension

declension of τόνος

	singular	plural
nominative	τόνος •	τόνοι •
genitive	τόνου •	τόνων •
accusative	τόνο •	τόνους •
vocative	τόνε •	τόνοι •

Coordinate terms

• ( . ) τελεία
• ( , ) κόμμα, υποδιαστολή
• ( : ) άνω και κάτω τελεία
• ( · ) άνω τελεία
• ( ; ) ερωτηματικό
• ( ! ) θαυμαστικό

• ( « » ) εισαγωγικά
• ( " ) ( “ ” ) εισαγωγικά
• ( ' ) ( ‘ ’ ) εισαγωγικά
• ( ' ) ( ’ ) απόστροφος
• ( ¨ ) διαλυτικά
• ( ΄ ) τόνος

• ( - ) ενωτικό
• ( ‒ ) παύλα
• ( … ) αποσιωπητικά
• ( ( ) ) παρένθεση
• ( [ ] ) αγκύλη
• ( { } ) άγκιστρο

see also: Greek Punctuation and Greek alphabet (Diacritics)

Descendants

• English: tonos

Etymology 2

Borrowed from French tonne (“ton”).

Noun

τόνος • (tónos) m

1. tonne, tonnage (unit of weight)

Declension

declension of τόνος

	singular	plural
nominative	τόνος •	τόνοι •
genitive	τόνου •	τόνων •
accusative	τόνο •	τόνους •
vocative	τόνε •	τόνοι •

Etymology 3

Borrowed from Italian tonno (“tuna”), from Latin tunnus, from Ancient Greek θύννος (thúnnos)

Noun

τόνος • (tónos) m (plural τόνοι)

1. tuna (fish)

Declension

declension of τόνος

	singular	plural
nominative	τόνος •	τόνοι •
genitive	τόνου •	τόνων •
accusative	τόνο •	τόνους •
vocative	τόνε •	τόνοι •