γενναίος

Greek

Etymology

From Ancient Greek γενναῖος (gennaîos, “high-born, generous”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ʝeˈneos]
• Hyphenation: γεν‧ναί‧ος
• Rhymes: -eos

Adjective

γενναίος • (gennaíos) m (feminine γενναία, neuter γενναίο)

1. brave, gallant
2. generous, lavish

Declension

Declension of γενναίος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	γενναίος •	γενναία •	γενναίο •	γενναίοι •	γενναίες •	γενναία •
genitive	γενναίου •	γενναίας •	γενναίου •	γενναίων •	γενναίων •	γενναίων •
accusative	γενναίο •	γενναία •	γενναίο •	γενναίους •	γενναίες •	γενναία •
vocative	γενναίε •	γενναία •	γενναίο •	γενναίοι •	γενναίες •	γενναία •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο γενναίος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο γενναίος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	γενναιότερος •	γενναιότερη •	γενναιότερο •	γενναιότεροι •	γενναιότερες •	γενναιότερα •
genitive	γενναιότερου •	γενναιότερης •	γενναιότερου •	γενναιότερων •	γενναιότερων •	γενναιότερων •
accusative	γενναιότερο •	γενναιότερη •	γενναιότερο •	γενναιότερους •	γενναιότερες •	γενναιότερα •
vocative	γενναιότερε •	γενναιότερη •	γενναιότερο •	γενναιότεροι •	γενναιότερες •	γενναιότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο γενναιότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	γενναιότατος •	γενναιότατη •	γενναιότατο •	γενναιότατοι •	γενναιότατες •	γενναιότατα •
genitive	γενναιότατου •	γενναιότατης •	γενναιότατου •	γενναιότατων •	γενναιότατων •	γενναιότατων •
accusative	γενναιότατο •	γενναιότατη •	γενναιότατο •	γενναιότατους •	γενναιότατες •	γενναιότατα •
vocative	γενναιότατε •	γενναιότατη •	γενναιότατο •	γενναιότατοι •	γενναιότατες •	γενναιότατα •

Synonyms

• θαρραλέος (tharraléos)

Derived terms

• γενναιόδωρος (gennaiódoros)

 

Related terms

• γενναιότητα f (gennaiótita)
• γενναιόφρων (gennaiófron)
• γενναιόψυχος (gennaiópsychos)