δεικτικός

Ancient Greek

Etymology

From δεικ- (deik-), the root of δείκνῡμι (deíknūmi, “show”), -τῐκός (-tikós, verbal adjective suffix): literally “able to show”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /deːk.ti.kós/ → /ðik.tiˈkos/ → /ðik.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /deːk.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dik.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðik.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðik.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðik.tiˈkos/

Adjective

δεικτῐκός • (deiktikós) m (feminine δεικτῐκή, neuter δεικτῐκόν); first/second declension

1. (logic, of a syllogism) able to be reduced (to a simpler or clearer form)
2. (of a statement) categorical
3. (grammar) demonstrative

Declension

First and second declension of δεικτῐκός; δεικτῐκή; δεικτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεικτῐκός deiktikós	δεικτῐκή deiktikḗ	δεικτῐκόν deiktikón		δεικτῐκώ deiktikṓ	δεικτῐκᾱ́ deiktikā́	δεικτῐκώ deiktikṓ		δεικτῐκοί deiktikoí	δεικτῐκαί deiktikaí	δεικτῐκᾰ́ deiktiká
Genitive		δεικτῐκοῦ deiktikoû	δεικτῐκῆς deiktikês	δεικτῐκοῦ deiktikoû		δεικτῐκοῖν deiktikoîn	δεικτῐκαῖν deiktikaîn	δεικτῐκοῖν deiktikoîn		δεικτῐκῶν deiktikôn	δεικτῐκῶν deiktikôn	δεικτῐκῶν deiktikôn
Dative		δεικτῐκῷ deiktikôi	δεικτῐκῇ deiktikêi	δεικτῐκῷ deiktikôi		δεικτῐκοῖν deiktikoîn	δεικτῐκαῖν deiktikaîn	δεικτῐκοῖν deiktikoîn		δεικτῐκοῖς deiktikoîs	δεικτῐκαῖς deiktikaîs	δεικτῐκοῖς deiktikoîs
Accusative		δεικτῐκόν deiktikón	δεικτῐκήν deiktikḗn	δεικτῐκόν deiktikón		δεικτῐκώ deiktikṓ	δεικτῐκᾱ́ deiktikā́	δεικτῐκώ deiktikṓ		δεικτῐκούς deiktikoús	δεικτῐκᾱ́ς deiktikā́s	δεικτῐκᾰ́ deiktiká
Vocative		δεικτῐκέ deiktiké	δεικτῐκή deiktikḗ	δεικτῐκόν deiktikón		δεικτῐκώ deiktikṓ	δεικτῐκᾱ́ deiktikā́	δεικτῐκώ deiktikṓ		δεικτῐκοί deiktikoí	δεικτῐκαί deiktikaí	δεικτῐκᾰ́ deiktiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δεικτῐκῶς deiktikôs				δεικτῐκώτερος deiktikṓteros				δεικτῐκώτᾰτος deiktikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: δεικτικός (deiktikós)
• → English: deictic

References

• “δεικτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Inherited from the Ancient Greek δεικτῐκός (deiktikós).

Pronunciation

• Homophone: δηκτικός (diktikós)

Adjective

δεικτικός • (deiktikós) m (feminine δεικτική, neuter δεικτικό)

1. indicating
2. (grammar) demonstrative

   δεικτική αντωνυμία (demonstrative pronoun)

Declension

Declension of δεικτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δεικτικός •	δεικτική •	δεικτικό •	δεικτικοί •	δεικτικές •	δεικτικά •
genitive	δεικτικού •	δεικτικής •	δεικτικού •	δεικτικών •	δεικτικών •	δεικτικών •
accusative	δεικτικό •	δεικτική •	δεικτικό •	δεικτικούς •	δεικτικές •	δεικτικά •
vocative	δεικτικέ •	δεικτική •	δεικτικό •	δεικτικοί •	δεικτικές •	δεικτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δεικτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δεικτικός, etc.)

Derived terms

• δεικτική αντωνυμία f (deiktikí antonymía, “demonstrative pronoun”)

See also

• εκδηλωτικός (ekdilotikós, “demonstrative”) (person)