διάλειμμα

Ancient Greek

Etymology

From δῐᾰλείπω (dialeípō, “to cease”) +‎ -μα (-ma), the former component from δῐᾰ- (dia-, “through, dia-”) +‎ λείπω (leípō, “to leave behind”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.á.leːm.ma/ → /ðiˈa.lim.ma/ → /ðiˈa.li.ma/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.á.leːm.ma/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈa.lim.ma/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈa.lim.ma/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈa.lim.ma/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈa.li.ma/

Noun

δῐᾰ́λειμμᾰ • (diáleimma) n (genitive δῐᾰλείμμᾰτος); third declension

1. intervening space, gap
2. interval, pause

Inflection

Third declension of τὸ δῐᾰ́λειμμᾰ; τοῦ δῐᾰλείμμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ δῐᾰ́λειμμᾰ tò diáleimma	τὼ δῐᾰλείμμᾰτε tṑ dialeímmate	τᾰ̀ δῐᾰλείμμᾰτᾰ tà dialeímmata
Genitive	τοῦ δῐᾰλείμμᾰτος toû dialeímmatos	τοῖν δῐᾰλειμμᾰ́τοιν toîn dialeimmátoin	τῶν δῐᾰλειμμᾰ́των tôn dialeimmátōn
Dative	τῷ δῐᾰλείμμᾰτῐ tôi dialeímmati	τοῖν δῐᾰλειμμᾰ́τοιν toîn dialeimmátoin	τοῖς δῐᾰλείμμᾰσῐ / δῐᾰλείμμᾰσῐν toîs dialeímmasi(n)
Accusative	τὸ δῐᾰ́λειμμᾰ tò diáleimma	τὼ δῐᾰλείμμᾰτε tṑ dialeímmate	τᾰ̀ δῐᾰλείμμᾰτᾰ tà dialeímmata
Vocative	δῐᾰ́λειμμᾰ diáleimma	δῐᾰλείμμᾰτε dialeímmate	δῐᾰλείμμᾰτᾰ dialeímmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• διακοπή (diakopḗ)

Related terms

• διάλειψις (diáleipsis)

Descendants

• Greek: διάλειμμα (diáleimma)

Further reading

• “διάλειμμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “διάλειμμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

Greek

Etymology

From Ancient Greek διάλειμμᾰ (diáleimma). By surface analysis, διαλείπω (dialeípo, “to cease”) +‎ -μα (-ma).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðiˈalima/, /ˈðʝalima/
• Homophones: διάλυμα n (diályma) (solution, homogeneous mixture)
• Hyphenation: δι‧ά‧λειμ‧μα

Noun

διάλειμμα • (diáleimma) n (plural διαλείμματα)

1. pause, break, recess (a rest or pause, usually from work); elevenses (morning break)

   Οι μαθητές στο σχολείο κάνουν πέντε διαλείμματα κάθε μέρα.

   Oi mathités sto scholeío kánoun pénte dialeímmata káthe méra.

   Students at school have five breaks daily.

2. intermission, interval of a venue, concert

   Το διάλειμμα της θεατρικής παράστασης διαρκεί δέκα λεπτά.

   To diáleimma tis theatrikís parástasis diarkeí déka leptá.

   The play's interval lasts ten minutes.

Declension

Declension of διάλειμμα

	singular	plural
nominative	διάλειμμα •	διαλείμματα •
genitive	διαλείμματος •	διαλειμμάτων •
accusative	διάλειμμα •	διαλείμματα •
vocative	διάλειμμα •	διαλείμματα •

Synonyms

• διακοπή (diakopí)

Derived terms

• διαλειμματάκι (dialeimmatáki, diminutive)
• κατά διαλείμματα (katá dialeímmata)
• φωτεινά διαλείμματα (foteiná dialeímmata)

Related terms

• διάλειψη (diáleipsi)

References

• διάλειμμα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language