επικρατώ

See also: ἐπικρατῶ

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἐπικρατῶ (epikratô), contracted form of ἐπικρατέω (epikratéō). From επι- (epi-) + κρατέω (kratéō, “command, rule”)

Pronunciation

• IPA^(key): /epikraˈto/
• Hyphenation: επι‧κρα‧τώ

Verb

επικρατώ • (epikrató) (past επικράτησα, passive —)

1. to predominate, prevail

Conjugation

επικρατώ   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	επικρατώ	επικρατήσω
2 sg	επικρατείς	επικρατήσεις
3 sg	επικρατεί	επικρατήσει
1 pl	επικρατούμε	επικρατήσουμε, [-ομε]
2 pl	επικρατείτε	επικρατήσετε
3 pl	επικρατούν(ε)	επικρατήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	επικρατούσα	επικράτησα
2 sg	επικρατούσες	επικράτησες
3 sg	επικρατούσε	επικράτησε
1 pl	επικρατούσαμε	επικρατήσαμε
2 pl	επικρατούσατε	επικρατήσατε
3 pl	επικρατούσαν(ε)	επικράτησαν, επικρατήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα επικρατώ ➤	θα επικρατήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα επικρατείς, …	θα επικρατήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … επικρατήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … επικρατήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … επικρατήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	επικράτησε
2 pl	επικρατείτε	επικρατήστε
Other forms
Active present participle ➤	επικρατώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας επικρατήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	επικρατήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• επικράτεια f (epikráteia, “state, dominion”)
• επικρατέστερος (epikratésteros) (superlative)
• επικράτηση f (epikrátisi, “domination”)
• επικρατών m (epikratón, “dominator”, participle), επικρατούσα f (epikratoúsa), επικρατούν n (epikratoún)
• and see: κράτος n (krátos, “state; power”)