εὐθενέω

Ancient Greek

Etymology

From εὐ- (eu-, “good, well”) + a root *θεν (*then) + -έω (-éō, “verbal suffix”). The root *θεν (*then) is of disputed origin:^[1]

If the original vowel was -ε-:
- Possibly from an unattested noun *θένος (*thénos), with a morphological chronology of *θένος (*thénos) > εὐθενής (euthenḗs, “enjoying, strong”) > εὐθενεια (eutheneia, “fullness”) > εὐθενέω (euthenéō), with the noun stemming from Proto-Indo-European *gʷʰen- (“to flourish, be full, swell, abound”). The derivative adjective εὐθενής (euthenḗs) is compared in particular with Sanskrit आहनस् (āhanas, “thriving full”); other cognates include Sanskrit घन (ghana, “compact, solid”), Persian (âganj, “full, complete”), Persian (âgandan, “to fill up”), Old Church Slavonic гонѣти (goněti, “to suffice”), Lithuanian ganà (“enough”), Albanian zanë (“solid, thick”), as well as perhaps Old Armenian յոգն (yogn, “plenty”), Proto-West Germanic *gant (“whole, complete”). However, Beekes is skeptical, due to εὐθενής (euthenḗs) being attested rarely and late in the record, despite it preceding the earlier-attested εὐθενέω (euthenéō) in morphology.
If the original vowel was -η- (< Proto-Indo-European *-eh₁-):
- Perhaps related to σθένος (sthénos, “strength, might”).
- From Proto-Indo-European *dʰeh₁- (“to suckle”); a hypothetical unattested noun under this theory, *θη̃νός (*thē̃nós), has been compared with Latin fēnus (“financial interest”). Beekes seems to favor this theory.
- Bailly connects the word with Sanskrit धन (dhana, “prize, wealth”), which is thought to derive from Proto-Indo-European *dʰenh₂- (“to set in motion, flow”).^[2]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.tʰe.né.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ew.tʰeˈne.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eɸ.θeˈne.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ef.θeˈne.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ef.θeˈne.o/

Verb

εὐθενέω • (euthenéō)

to thrive, flourish

Inflection

Present: εὐθενέω, εὐθενέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθενέω	εὐθενέεις	εὐθενέει	εὐθενέετον	εὐθενέετον	εὐθενέομεν	εὐθενέετε	εὐθενέουσῐ(ν)
	subjunctive	εὐθενέω	εὐθενέῃς	εὐθενέῃ	εὐθενέητον	εὐθενέητον	εὐθενέωμεν	εὐθενέητε	εὐθενέωσῐ(ν)
	optative	εὐθενέοιμῐ	εὐθενέοις	εὐθενέοι	εὐθενέοιτον	εὐθενεοίτην	εὐθενέοιμεν	εὐθενέοιτε	εὐθενέοιεν
	imperative		εὐθένεε	εὐθενεέτω	εὐθενέετον	εὐθενεέτων		εὐθενέετε	εὐθενεόντων
middle/ passive	indicative	εὐθενέομαι	εὐθενέῃ, εὐθενέει	εὐθενέεται	εὐθενέεσθον	εὐθενέεσθον	εὐθενεόμεθᾰ	εὐθενέεσθε	εὐθενέονται
	subjunctive	εὐθενέωμαι	εὐθενέῃ	εὐθενέηται	εὐθενέησθον	εὐθενέησθον	εὐθενεώμεθᾰ	εὐθενέησθε	εὐθενέωνται
	optative	εὐθενεοίμην	εὐθενέοιο	εὐθενέοιτο	εὐθενέοισθον	εὐθενεοίσθην	εὐθενεοίμεθᾰ	εὐθενέοισθε	εὐθενέοιντο
	imperative		εὐθενέου	εὐθενεέσθω	εὐθενέεσθον	εὐθενεέσθων		εὐθενέεσθε	εὐθενεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐθενέειν				εὐθενέεσθαι
participle	m	εὐθενέων				εὐθενεόμενος
	f	εὐθενέουσᾰ				εὐθενεομένη
	n	εὐθενέον				εὐθενεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: εὐθενῶ, εὐθενοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθενῶ	εὐθενεῖς	εὐθενεῖ	εὐθενεῖτον	εὐθενεῖτον	εὐθενοῦμεν	εὐθενεῖτε	εὐθενοῦσῐ(ν)
	subjunctive	εὐθενῶ	εὐθενῇς	εὐθενῇ	εὐθενῆτον	εὐθενῆτον	εὐθενῶμεν	εὐθενῆτε	εὐθενῶσῐ(ν)
	optative	εὐθενοίην, εὐθενοῖμῐ	εὐθενοίης, εὐθενοῖς	εὐθενοίη, εὐθενοῖ	εὐθενοῖτον, εὐθενοίητον	εὐθενοίτην, εὐθενοιήτην	εὐθενοῖμεν, εὐθενοίημεν	εὐθενοῖτε, εὐθενοίητε	εὐθενοῖεν, εὐθενοίησᾰν
	imperative		εὐθένει	εὐθενείτω	εὐθενεῖτον	εὐθενείτων		εὐθενεῖτε	εὐθενούντων
middle/ passive	indicative	εὐθενοῦμαι	εὐθενεῖ, εὐθενῇ	εὐθενεῖται	εὐθενεῖσθον	εὐθενεῖσθον	εὐθενούμεθᾰ	εὐθενεῖσθε	εὐθενοῦνται
	subjunctive	εὐθενῶμαι	εὐθενῇ	εὐθενῆται	εὐθενῆσθον	εὐθενῆσθον	εὐθενώμεθᾰ	εὐθενῆσθε	εὐθενῶνται
	optative	εὐθενοίμην	εὐθενοῖο	εὐθενοῖτο	εὐθενοῖσθον	εὐθενοίσθην	εὐθενοίμεθᾰ	εὐθενοῖσθε	εὐθενοῖντο
	imperative		εὐθενοῦ	εὐθενείσθω	εὐθενεῖσθον	εὐθενείσθων		εὐθενεῖσθε	εὐθενείσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐθενεῖν				εὐθενεῖσθαι
participle	m	εὐθενῶν				εὐθενούμενος
	f	εὐθενοῦσᾰ				εὐθενουμένη
	n	εὐθενοῦν				εὐθενούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: εὐθένεον, εὐθενεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθένεον	εὐθένεες	εὐθένεε(ν)	εὐθενέετον	εὐθενεέτην	εὐθενέομεν	εὐθενέετε	εὐθένεον
middle/ passive	indicative	εὐθενεόμην	εὐθενέου	εὐθενέετο	εὐθενέεσθον	εὐθενεέσθην	εὐθενεόμεθᾰ	εὐθενέεσθε	εὐθενέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: εὐθένουν, εὐθενούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθένουν	εὐθένεις	εὐθένει	εὐθενεῖτον	εὐθενείτην	εὐθενοῦμεν	εὐθενεῖτε	εὐθένουν
middle/ passive	indicative	εὐθενούμην	εὐθενοῦ	εὐθενεῖτο	εὐθενεῖσθον	εὐθενείσθην	εὐθενούμεθᾰ	εὐθενεῖσθε	εὐθενοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: εὐθενήσω, εὐθενήσομαι, εὐθενηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθενήσω	εὐθενήσεις	εὐθενήσει	εὐθενήσετον	εὐθενήσετον	εὐθενήσομεν	εὐθενήσετε	εὐθενήσουσῐ(ν)
active	optative	εὐθενήσοιμῐ	εὐθενήσοις	εὐθενήσοι	εὐθενήσοιτον	εὐθενησοίτην	εὐθενήσοιμεν	εὐθενήσοιτε	εὐθενήσοιεν
middle	indicative	εὐθενήσομαι	εὐθενήσῃ, εὐθενήσει	εὐθενήσεται	εὐθενήσεσθον	εὐθενήσεσθον	εὐθενησόμεθᾰ	εὐθενήσεσθε	εὐθενήσονται
middle	optative	εὐθενησοίμην	εὐθενήσοιο	εὐθενήσοιτο	εὐθενήσοισθον	εὐθενησοίσθην	εὐθενησοίμεθᾰ	εὐθενήσοισθε	εὐθενήσοιντο
passive	indicative	εὐθενηθήσομαι	εὐθενηθήσῃ	εὐθενηθήσεται	εὐθενηθήσεσθον	εὐθενηθήσεσθον	εὐθενηθησόμεθᾰ	εὐθενηθήσεσθε	εὐθενηθήσονται
passive	optative	εὐθενηθησοίμην	εὐθενηθήσοιο	εὐθενηθήσοιτο	εὐθενηθήσοισθον	εὐθενηθησοίσθην	εὐθενηθησοίμεθᾰ	εὐθενηθήσοισθε	εὐθενηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		εὐθενήσειν			εὐθενήσεσθαι		εὐθενηθήσεσθαι
participle	m	εὐθενήσων			εὐθενησόμενος		εὐθενηθησόμενος
	f	εὐθενήσουσᾰ			εὐθενησομένη		εὐθενηθησομένη
	n	εὐθενῆσον			εὐθενησόμενον		εὐθενηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: εὐθένησᾰ, εὐθενησᾰ́μην, εὐθενήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθένησᾰ	εὐθένησᾰς	εὐθένησε(ν)	εὐθενήσᾰτον	εὐθενησᾰ́την	εὐθενήσᾰμεν	εὐθενήσᾰτε	εὐθένησᾰν
	subjunctive	εὐθενήσω	εὐθενήσῃς	εὐθενήσῃ	εὐθενήσητον	εὐθενήσητον	εὐθενήσωμεν	εὐθενήσητε	εὐθενήσωσῐ(ν)
	optative	εὐθενήσαιμῐ	εὐθενήσειᾰς, εὐθενήσαις	εὐθενήσειε(ν), εὐθενήσαι	εὐθενήσαιτον	εὐθενησαίτην	εὐθενήσαιμεν	εὐθενήσαιτε	εὐθενήσειᾰν, εὐθενήσαιεν
	imperative		εὐθένησον	εὐθενησᾰ́τω	εὐθενήσᾰτον	εὐθενησᾰ́των		εὐθενήσᾰτε	εὐθενησᾰ́ντων
middle	indicative	εὐθενησᾰ́μην	εὐθενήσω	εὐθενήσᾰτο	εὐθενήσᾰσθον	εὐθενησᾰ́σθην	εὐθενησᾰ́μεθᾰ	εὐθενήσᾰσθε	εὐθενήσᾰντο
	subjunctive	εὐθενήσωμαι	εὐθενήσῃ	εὐθενήσηται	εὐθενήσησθον	εὐθενήσησθον	εὐθενησώμεθᾰ	εὐθενήσησθε	εὐθενήσωνται
	optative	εὐθενησαίμην	εὐθενήσαιο	εὐθενήσαιτο	εὐθενήσαισθον	εὐθενησαίσθην	εὐθενησαίμεθᾰ	εὐθενήσαισθε	εὐθενήσαιντο
	imperative		εὐθένησαι	εὐθενησᾰ́σθω	εὐθενήσᾰσθον	εὐθενησᾰ́σθων		εὐθενήσᾰσθε	εὐθενησᾰ́σθων
passive	indicative	εὐθενήθην	εὐθενήθης	εὐθενήθη	εὐθενήθητον	εὐθενηθήτην	εὐθενήθημεν	εὐθενήθητε	εὐθενήθησᾰν
	subjunctive	εὐθενηθῶ	εὐθενηθῇς	εὐθενηθῇ	εὐθενηθῆτον	εὐθενηθῆτον	εὐθενηθῶμεν	εὐθενηθῆτε	εὐθενηθῶσῐ(ν)
	optative	εὐθενηθείην	εὐθενηθείης	εὐθενηθείη	εὐθενηθεῖτον, εὐθενηθείητον	εὐθενηθείτην, εὐθενηθειήτην	εὐθενηθεῖμεν, εὐθενηθείημεν	εὐθενηθεῖτε, εὐθενηθείητε	εὐθενηθεῖεν, εὐθενηθείησᾰν
	imperative		εὐθενήθητῐ	εὐθενηθήτω	εὐθενήθητον	εὐθενηθήτων		εὐθενήθητε	εὐθενηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		εὐθενῆσαι			εὐθενήσᾰσθαι		εὐθενηθῆναι
participle	m	εὐθενήσᾱς			εὐθενησᾰ́μενος		εὐθενηθείς
	f	εὐθενήσᾱσᾰ			εὐθενησᾰμένη		εὐθενηθεῖσᾰ
	n	εὐθενῆσᾰν			εὐθενησᾰ́μενον		εὐθενηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: εὐθένηκᾰ, εὐθένημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθένηκᾰ	εὐθένηκᾰς	εὐθένηκε(ν)	εὐθενήκᾰτον	εὐθενήκᾰτον	εὐθενήκᾰμεν	εὐθενήκᾰτε	εὐθενήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	εὐθενήκω	εὐθενήκῃς	εὐθενήκῃ	εὐθενήκητον	εὐθενήκητον	εὐθενήκωμεν	εὐθενήκητε	εὐθενήκωσῐ(ν)
	optative	εὐθενήκοιμῐ, εὐθενηκοίην	εὐθενήκοις, εὐθενηκοίης	εὐθενήκοι, εὐθενηκοίη	εὐθενήκοιτον	εὐθενηκοίτην	εὐθενήκοιμεν	εὐθενήκοιτε	εὐθενήκοιεν
	imperative		εὐθένηκε	εὐθενηκέτω	εὐθενήκετον	εὐθενηκέτων		εὐθενήκετε	εὐθενηκόντων
middle/ passive	indicative	εὐθένημαι	εὐθένησαι	εὐθένηται	εὐθένησθον	εὐθένησθον	εὐθενήμεθᾰ	εὐθένησθε	εὐθένηνται
	subjunctive	εὐθενημένος ὦ	εὐθενημένος ᾖς	εὐθενημένος ᾖ	εὐθενημένω ἦτον	εὐθενημένω ἦτον	εὐθενημένοι ὦμεν	εὐθενημένοι ἦτε	εὐθενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	εὐθενημένος εἴην	εὐθενημένος εἴης	εὐθενημένος εἴη	εὐθενημένω εἴητον/εἶτον	εὐθενημένω εἰήτην/εἴτην	εὐθενημένοι εἴημεν/εἶμεν	εὐθενημένοι εἴητε/εἶτε	εὐθενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		εὐθένησο	εὐθενήσθω	εὐθένησθον	εὐθενήσθων		εὐθένησθε	εὐθενήσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐθενηκέναι				εὐθενῆσθαι
participle	m	εὐθενηκώς				εὐθενημένος
	f	εὐθενηκυῖᾰ				εὐθενημένη
	n	εὐθενηκός				εὐθενημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: εὐθενήκειν, εὐθενήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθενήκειν, εὐθενήκη	εὐθενήκεις, εὐθενήκης	εὐθενήκει(ν)	εὐθενήκετον	εὐθενηκέτην	εὐθενήκεμεν	εὐθενήκετε	εὐθενήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	εὐθενήμην	εὐθένησο	εὐθένητο	εὐθένησθον	εὐθενήσθην	εὐθενήμεθᾰ	εὐθένησθε	εὐθένηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

εὐθένεια (euthéneia, “state of prosperity, fullness, supply”)
εὐθηνέω (euthēnéō, “to thrive, flourish”)
εὐθηνιάρχης (euthēniárkhēs, “commissioner of (corn) supplies”)
εὐθηνός (euthēnós, “thriving”)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “εὐθενέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 478-9
^ εὐθενέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette