καλοκαίρι

Greek

Etymology

From Byzantine Greek καλοκαίριν (kalokaírin, “good season, good weather”), from Ancient Greek καλοκαίριον (kalokaírion, “fine weather”). By surface analysis, καλός (kalós) +‎ καιρός (kairós).

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.loˈce.ɾi/
• Hyphenation: κα‧λο‧καί‧ρι

Noun

καλοκαίρι • (kalokaíri) n (plural καλοκαίρια)

1. summertime, summer

   Synonym: θέρος (théros)

   ντάλα καλοκαίρι ― ntála kalokaíri ― high summer

Declension

Declension of καλοκαίρι

	singular	plural
nominative	καλοκαίρι •	καλοκαίρια •
genitive	καλοκαιριού •	καλοκαιριών •
accusative	καλοκαίρι •	καλοκαίρια •
vocative	καλοκαίρι •	καλοκαίρια •

Coordinate terms

• εποχή f (epochí, “season”)
• άνοιξη f (ánoixi, “spring”)
• φθινόπωρο n (fthinóporo, “autumn”)
• χειμώνας m (cheimónas, “winter”)

 

Derived terms

• γαϊδουροκαλόκαιρο n (gaïdourokalókairo, “too hot a summer”)
• καλοκαιρία f (kalokairía, “good weather”)
• καλοκαιριάζω (kalokairiázo, “to become summer”)
• καλοκαίριασμα n (kalokaíriasma, “becoming summer”)
• καλοκαιριάτικα (kalokairiátika, “in the summer (unusually)”)
• καλοκαιριάτικος (kalokairiátikos, “summery, summer”, adjective)
• καλοκαιρινός (kalokairinós, “summery, summer”, adjective)
• κατακαλόκαιρο n (katakalókairo, “high summer”)
• μεσοκαλόκαιρο n (mesokalókairo, “midsummer”)
• ντάλα καλοκαίρι (ntála kalokaíri, “high summer”)

 

Further reading

• καλοκαίρι on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el
• καλοκαίρι, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language