κεντέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱent- (“to sting”). Cognate with Old High German handag (“pointed”), Latvian sīts (“hunting spear”);^[1] compare also English hent, hunt, and possibly hand.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ken.té.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kenˈte.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /cenˈte.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cenˈte.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /cenˈde.o/

Verb

κεντέω • (kentéō)

Inflection

Present: κεντέω, κεντέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεντέω	κεντέεις	κεντέει	κεντέετον	κεντέετον	κεντέομεν	κεντέετε	κεντέουσῐ(ν)
	subjunctive	κεντέω	κεντέῃς	κεντέῃ	κεντέητον	κεντέητον	κεντέωμεν	κεντέητε	κεντέωσῐ(ν)
	optative	κεντέοιμῐ	κεντέοις	κεντέοι	κεντέοιτον	κεντεοίτην	κεντέοιμεν	κεντέοιτε	κεντέοιεν
	imperative		κέντεε	κεντεέτω	κεντέετον	κεντεέτων		κεντέετε	κεντεόντων
middle/ passive	indicative	κεντέομαι	κεντέῃ, κεντέει	κεντέεται	κεντέεσθον	κεντέεσθον	κεντεόμεθᾰ	κεντέεσθε	κεντέονται
	subjunctive	κεντέωμαι	κεντέῃ	κεντέηται	κεντέησθον	κεντέησθον	κεντεώμεθᾰ	κεντέησθε	κεντέωνται
	optative	κεντεοίμην	κεντέοιο	κεντέοιτο	κεντέοισθον	κεντεοίσθην	κεντεοίμεθᾰ	κεντέοισθε	κεντέοιντο
	imperative		κεντέου	κεντεέσθω	κεντέεσθον	κεντεέσθων		κεντέεσθε	κεντεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεντέειν				κεντέεσθαι
participle	m	κεντέων				κεντεόμενος
	f	κεντέουσᾰ				κεντεομένη
	n	κεντέον				κεντεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: κεντῶ, κεντοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεντῶ	κεντεῖς	κεντεῖ	κεντεῖτον	κεντεῖτον	κεντοῦμεν	κεντεῖτε	κεντοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κεντῶ	κεντῇς	κεντῇ	κεντῆτον	κεντῆτον	κεντῶμεν	κεντῆτε	κεντῶσῐ(ν)
	optative	κεντοίην, κεντοῖμῐ	κεντοίης, κεντοῖς	κεντοίη, κεντοῖ	κεντοῖτον, κεντοίητον	κεντοίτην, κεντοιήτην	κεντοῖμεν, κεντοίημεν	κεντοῖτε, κεντοίητε	κεντοῖεν, κεντοίησᾰν
	imperative		κέντει	κεντείτω	κεντεῖτον	κεντείτων		κεντεῖτε	κεντούντων
middle/ passive	indicative	κεντοῦμαι	κεντεῖ, κεντῇ	κεντεῖται	κεντεῖσθον	κεντεῖσθον	κεντούμεθᾰ	κεντεῖσθε	κεντοῦνται
	subjunctive	κεντῶμαι	κεντῇ	κεντῆται	κεντῆσθον	κεντῆσθον	κεντώμεθᾰ	κεντῆσθε	κεντῶνται
	optative	κεντοίμην	κεντοῖο	κεντοῖτο	κεντοῖσθον	κεντοίσθην	κεντοίμεθᾰ	κεντοῖσθε	κεντοῖντο
	imperative		κεντοῦ	κεντείσθω	κεντεῖσθον	κεντείσθων		κεντεῖσθε	κεντείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεντεῖν				κεντεῖσθαι
participle	m	κεντῶν				κεντούμενος
	f	κεντοῦσᾰ				κεντουμένη
	n	κεντοῦν				κεντούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκέντεον, ἐκεντεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκέντεον	ἐκέντεες	ἐκέντεε(ν)	ἐκεντέετον	ἐκεντεέτην	ἐκεντέομεν	ἐκεντέετε	ἐκέντεον
middle/ passive	indicative	ἐκεντεόμην	ἐκεντέου	ἐκεντέετο	ἐκεντέεσθον	ἐκεντεέσθην	ἐκεντεόμεθᾰ	ἐκεντέεσθε	ἐκεντέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκέντουν, ἐκεντούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκέντουν	ἐκέντεις	ἐκέντει	ἐκεντεῖτον	ἐκεντείτην	ἐκεντοῦμεν	ἐκεντεῖτε	ἐκέντουν
middle/ passive	indicative	ἐκεντούμην	ἐκεντοῦ	ἐκεντεῖτο	ἐκεντεῖσθον	ἐκεντείσθην	ἐκεντούμεθᾰ	ἐκεντεῖσθε	ἐκεντοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κεντήσω, κεντήσομαι, κεντηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεντήσω	κεντήσεις	κεντήσει	κεντήσετον	κεντήσετον	κεντήσομεν	κεντήσετε	κεντήσουσῐ(ν)
active	optative	κεντήσοιμῐ	κεντήσοις	κεντήσοι	κεντήσοιτον	κεντησοίτην	κεντήσοιμεν	κεντήσοιτε	κεντήσοιεν
middle	indicative	κεντήσομαι	κεντήσῃ, κεντήσει	κεντήσεται	κεντήσεσθον	κεντήσεσθον	κεντησόμεθᾰ	κεντήσεσθε	κεντήσονται
middle	optative	κεντησοίμην	κεντήσοιο	κεντήσοιτο	κεντήσοισθον	κεντησοίσθην	κεντησοίμεθᾰ	κεντήσοισθε	κεντήσοιντο
passive	indicative	κεντηθήσομαι	κεντηθήσῃ	κεντηθήσεται	κεντηθήσεσθον	κεντηθήσεσθον	κεντηθησόμεθᾰ	κεντηθήσεσθε	κεντηθήσονται
passive	optative	κεντηθησοίμην	κεντηθήσοιο	κεντηθήσοιτο	κεντηθήσοισθον	κεντηθησοίσθην	κεντηθησοίμεθᾰ	κεντηθήσοισθε	κεντηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κεντήσειν			κεντήσεσθαι		κεντηθήσεσθαι
participle	m	κεντήσων			κεντησόμενος		κεντηθησόμενος
	f	κεντήσουσᾰ			κεντησομένη		κεντηθησομένη
	n	κεντῆσον			κεντησόμενον		κεντηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐκέντησᾰ, ἐκεντησᾰ́μην, ἐκεντήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκέντησᾰ	ἐκέντησᾰς	ἐκέντησε(ν)	ἐκεντήσᾰτον	ἐκεντησᾰ́την	ἐκεντήσᾰμεν	ἐκεντήσᾰτε	ἐκέντησᾰν
	subjunctive	κεντήσω	κεντήσῃς	κεντήσῃ	κεντήσητον	κεντήσητον	κεντήσωμεν	κεντήσητε	κεντήσωσῐ(ν)
	optative	κεντήσαιμῐ	κεντήσειᾰς, κεντήσαις	κεντήσειε(ν), κεντήσαι	κεντήσαιτον	κεντησαίτην	κεντήσαιμεν	κεντήσαιτε	κεντήσειᾰν, κεντήσαιεν
	imperative		κέντησον	κεντησᾰ́τω	κεντήσᾰτον	κεντησᾰ́των		κεντήσᾰτε	κεντησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκεντησᾰ́μην	ἐκεντήσω	ἐκεντήσᾰτο	ἐκεντήσᾰσθον	ἐκεντησᾰ́σθην	ἐκεντησᾰ́μεθᾰ	ἐκεντήσᾰσθε	ἐκεντήσᾰντο
	subjunctive	κεντήσωμαι	κεντήσῃ	κεντήσηται	κεντήσησθον	κεντήσησθον	κεντησώμεθᾰ	κεντήσησθε	κεντήσωνται
	optative	κεντησαίμην	κεντήσαιο	κεντήσαιτο	κεντήσαισθον	κεντησαίσθην	κεντησαίμεθᾰ	κεντήσαισθε	κεντήσαιντο
	imperative		κέντησαι	κεντησᾰ́σθω	κεντήσᾰσθον	κεντησᾰ́σθων		κεντήσᾰσθε	κεντησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκεντήθην	ἐκεντήθης	ἐκεντήθη	ἐκεντήθητον	ἐκεντηθήτην	ἐκεντήθημεν	ἐκεντήθητε	ἐκεντήθησᾰν
	subjunctive	κεντηθῶ	κεντηθῇς	κεντηθῇ	κεντηθῆτον	κεντηθῆτον	κεντηθῶμεν	κεντηθῆτε	κεντηθῶσῐ(ν)
	optative	κεντηθείην	κεντηθείης	κεντηθείη	κεντηθεῖτον, κεντηθείητον	κεντηθείτην, κεντηθειήτην	κεντηθεῖμεν, κεντηθείημεν	κεντηθεῖτε, κεντηθείητε	κεντηθεῖεν, κεντηθείησᾰν
	imperative		κεντήθητῐ	κεντηθήτω	κεντήθητον	κεντηθήτων		κεντήθητε	κεντηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κεντῆσαι			κεντήσᾰσθαι		κεντηθῆναι
participle	m	κεντήσᾱς			κεντησᾰ́μενος		κεντηθείς
	f	κεντήσᾱσᾰ			κεντησᾰμένη		κεντηθεῖσᾰ
	n	κεντῆσᾰν			κεντησᾰ́μενον		κεντηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κεκέντημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κεκέντημαι	κεκέντησαι	κεκέντηται	κεκέντησθον	κεκέντησθον	κεκεντήμεθᾰ	κεκέντησθε	κεκέντηνται
	subjunctive	κεκεντημένος ὦ	κεκεντημένος ᾖς	κεκεντημένος ᾖ	κεκεντημένω ἦτον	κεκεντημένω ἦτον	κεκεντημένοι ὦμεν	κεκεντημένοι ἦτε	κεκεντημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκεντημένος εἴην	κεκεντημένος εἴης	κεκεντημένος εἴη	κεκεντημένω εἴητον/εἶτον	κεκεντημένω εἰήτην/εἴτην	κεκεντημένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκεντημένοι εἴητε/εἶτε	κεκεντημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκέντησο	κεκεντήσθω	κεκέντησθον	κεκεντήσθων		κεκέντησθε	κεκεντήσθων
						middle/passive
infinitive						κεκεντῆσθαι
participle	m					κεκεντημένος
	f					κεκεντημένη
	n					κεκεντημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Homer uses κένσαι as the aorist infinitive, which is phonetically odd because -νσ- is normally forbidden in Greek.

Derived terms

κέντρον (kéntron)
κεστός (kestós)
κέστρον (késtron)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κεντέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 672-3