κουταμάρα
Greek edit
Etymology edit
κουτός (koutós, “stupid, foolish”) + -μάρα (-mára).
Pronunciation edit
Noun edit
κουταμάρα • (koutamára) f (plural κουταμάρες)
- stupidity, idiocy (the quality of being stupid)
- Η κουταμάρα της δεν υποφέρεται.
- I koutamára tis den ypoféretai.
- Her stupidity is insufferable.
- nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (stupid behaviour or talk)
- Είναι να γελάς με αυτές τις κουταμάρες που λέει.
- Eínai na gelás me aftés tis koutamáres pou léei.
- You can't help but laugh at the nonsense he says.
Declension edit
declension of κουταμάρα
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | κουταμάρα • | κουταμάρες • |
| genitive | κουταμάρας • | — |
| accusative | κουταμάρα • | κουταμάρες • |
| vocative | κουταμάρα • | κουταμάρες • |
Synonyms edit
- (stupidity): ανοησία f (anoïsía), σαχλαμάρα f (sachlamára), ηλιθιότητα f (ilithiótita), χαζομάρα f (chazomára), βλακεία f (vlakeía)