μένων

See also: Μένων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mé.nɔːn/ → /ˈme.non/ → /ˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mé.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.non/

Participle

μένων • (ménōn) m (feminine μένουσᾰ, neuter μένον); first/third declension

1. present active participle of μένω (ménō)

Declension

First and third declension of μένων; μένουσᾰ; μένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μένων ménōn	μένουσᾰ ménousa	μένον ménon		μένοντε ménonte	μενούσᾱ menoúsā	μένοντε ménonte		μένοντες ménontes	μένουσαι ménousai	μένοντᾰ ménonta
Genitive		μένοντος ménontos	μενούσης menoúsēs	μένοντος ménontos		μενόντοιν menóntoin	μενούσαιν menoúsain	μενόντοιν menóntoin		μενόντων menóntōn	μενουσῶν menousôn	μενόντων menóntōn
Dative		μένοντῐ ménonti	μενούσῃ menoúsēi	μένοντῐ ménonti		μενόντοιν menóntoin	μενούσαιν menoúsain	μενόντοιν menóntoin		μένουσῐ / μένουσῐν ménousi(n)	μενούσαις menoúsais	μένουσῐ / μένουσῐν ménousi(n)
Accusative		μένοντᾰ ménonta	μένουσᾰν ménousan	μένον ménon		μένοντε ménonte	μενούσᾱ menoúsā	μένοντε ménonte		μένοντᾰς ménontas	μενούσᾱς menoúsās	μένοντᾰ ménonta
Vocative		μένων ménōn	μένουσᾰ ménousa	μένον ménon		μένοντε ménonte	μενούσᾱ menoúsā	μένοντε ménonte		μένοντες ménontes	μένουσαι ménousai	μένοντᾰ ménonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μενόντως menóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.