μεσόλαβος

Ancient Greek

Etymology

From μεσο- (meso-, in the middle) +‎ λαμβάνω (lambánō, “to take, grasp”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.só.la.bos/ → /meˈso.la.βos/ → /meˈso.la.vos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.só.la.bos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈso.la.bos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈso.la.βos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈso.la.vos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈso.la.vos/

Noun

μεσόλᾰβος • (mesólabos) m (genitive μεσολᾰ́βου); second declension

1. mesolabe, a mathematical instrument used for finding mean proportional lines

Inflection

Second declension of ὁ μεσόλᾰβος; τοῦ μεσολᾰ́βου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μεσόλᾰβος ho mesólabos	τὼ μεσολᾰ́βω tṑ mesolábō	οἱ μεσόλᾰβοι hoi mesólaboi
Genitive	τοῦ μεσολᾰ́βου toû mesolábou	τοῖν μεσολᾰ́βοιν toîn mesoláboin	τῶν μεσολᾰ́βων tôn mesolábōn
Dative	τῷ μεσολᾰ́βῳ tôi mesolábōi	τοῖν μεσολᾰ́βοιν toîn mesoláboin	τοῖς μεσολᾰ́βοις toîs mesolábois
Accusative	τὸν μεσόλᾰβον tòn mesólabon	τὼ μεσολᾰ́βω tṑ mesolábō	τοὺς μεσολᾰ́βους toùs mesolábous
Vocative	μεσόλᾰβε mesólabe	μεσολᾰ́βω mesolábō	μεσόλᾰβοι mesólaboi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: mesolabium
  • → English: mesolabe

Further reading

• “μεσόλαβος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μεσόλαβος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette