νουμήνιος

Ancient Greek

Etymology

Attic contracted form of *νεομήνιος (*neomḗnios), from νέος (néos, “new”) +‎ μήνη (mḗnē, “moon”) +‎ -ιον (-ion, diminutive suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nuː.mɛ̌ː.ni.os/ → /nuˈmi.ni.os/ → /nuˈmi.ni.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nuː.mɛ̌ː.ni.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nuˈme̝.ni.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nuˈmi.ni.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /nuˈmi.ni.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /nuˈmi.ni.os/

Adjective

νουμήνῐος • (noumḗnios) m or f (neuter νουμήνῐον); second declension

1. used at the new moon

Declension

Second declension of νουμήνῐος; νουμήνῐον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		νουμήνῐος noumḗnios	νουμήνῐον noumḗnion		νουμηνῐ́ω noumēníō	νουμηνῐ́ω noumēníō		νουμήνῐοι noumḗnioi	νουμήνῐᾰ noumḗnia
Genitive		νουμηνῐ́ου noumēníou	νουμηνῐ́ου noumēníou		νουμηνῐ́οιν noumēníoin	νουμηνῐ́οιν noumēníoin		νουμηνῐ́ων noumēníōn	νουμηνῐ́ων noumēníōn
Dative		νουμηνῐ́ῳ noumēníōi	νουμηνῐ́ῳ noumēníōi		νουμηνῐ́οιν noumēníoin	νουμηνῐ́οιν noumēníoin		νουμηνῐ́οις noumēníois	νουμηνῐ́οις noumēníois
Accusative		νουμήνῐον noumḗnion	νουμήνῐον noumḗnion		νουμηνῐ́ω noumēníō	νουμηνῐ́ω noumēníō		νουμηνῐ́ους noumēníous	νουμήνῐᾰ noumḗnia
Vocative		νουμήνῐε noumḗnie	νουμήνῐον noumḗnion		νουμηνῐ́ω noumēníō	νουμηνῐ́ω noumēníō		νουμήνῐοι noumḗnioi	νουμήνῐᾰ noumḗnia
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		νουμηνῐ́ως noumēníōs			νουμηνῐώτερος noumēniṓteros			νουμηνῐώτᾰτος noumēniṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

νουμήνῐος • (noumḗnios) m (genitive νουμηνῐ́ου); second declension

1. curlew (Numenius arquata)

Inflection

Second declension of ὁ νουμήνῐος; τοῦ νουμηνῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ νουμήνῐος ho noumḗnios	τὼ νουμηνῐ́ω tṑ noumēníō	οἱ νουμήνῐοι hoi noumḗnioi
Genitive	τοῦ νουμηνῐ́ου toû noumēníou	τοῖν νουμηνῐ́οιν toîn noumēníoin	τῶν νουμηνῐ́ων tôn noumēníōn
Dative	τῷ νουμηνῐ́ῳ tôi noumēníōi	τοῖν νουμηνῐ́οιν toîn noumēníoin	τοῖς νουμηνῐ́οις toîs noumēníois
Accusative	τὸν νουμήνῐον tòn noumḗnion	τὼ νουμηνῐ́ω tṑ noumēníō	τοὺς νουμηνῐ́ους toùs noumēníous
Vocative	νουμήνῐε noumḗnie	νουμηνῐ́ω noumēníō	νουμήνῐοι noumḗnioi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Translingual: Numenius

Further reading

• “νουμήνιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• νουμήνιος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette