ξένη

See also: Ξένη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksé.nɛː/ → /ˈkse.ni/ → /ˈkse.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksé.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkse.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkse.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkse.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkse.ni/

Adjective

ξένη • (xénē)

1. nominative/vocative feminine singular of ξένος (xénos)

Noun

ξένη • (xénē) f (genitive ξένης); first declension

1. female stranger, foreigner

Declension

First declension of ἡ ξένη; τῆς ξένης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ξένη hē xénē	τὼ ξένᾱ tṑ xénā	αἱ ξέναι hai xénai
Genitive	τῆς ξένης tês xénēs	τοῖν ξέναιν toîn xénain	τῶν ξενῶν tôn xenôn
Dative	τῇ ξένῃ têi xénēi	τοῖν ξέναιν toîn xénain	ταῖς ξέναις taîs xénais
Accusative	τὴν ξένην tḕn xénēn	τὼ ξένᾱ tṑ xénā	τᾱ̀ς ξένᾱς tā̀s xénās
Vocative	ξένη xénē	ξένᾱ xénā	ξέναι xénai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkseni/
• Hyphenation: ξέ‧νη
• Homophones: Ξένη (Xéni), ξένοι (xénoi)

Noun

ξένη • (xéni) f (plural ξένες, masculine ξένος)

1. foreigner, alien

Declension

Declension of ξένη

	singular	plural
nominative	ξένη •	ξένες •
genitive	ξένης •	ξένων •
accusative	ξένη •	ξένες •
vocative	ξένη •	ξένες •

Adjective

ξένη • (xéni)

1. Nominative, accusative and vocative feminine singular form of ξένος (xénos).