ολοκλήρωση
Greek
editEtymology
editLearnedly from ολοκληρώνω (olokliróno) + -ση (-si) with semantic loan from French intégrale in the calculus sense.[1]
Pronunciation
editNoun
editολοκλήρωση • (oloklírosi) f (plural ολοκληρώσεις)
Declension
editDeclension of ολοκλήρωση
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | ολοκλήρωση • | ολοκληρώσεις • | |
| genitive | ολοκλήρωσης • | ολοκληρώσεων • | |
| accusative | ολοκλήρωση • | ολοκληρώσεις • | |
| vocative | ολοκλήρωση • | ολοκληρώσεις • | |
| Older or formal genitive singular: ολοκληρώσεως • | |||
Related terms
edit- see: ολόκληρος (olókliros)
References
edit- ^ “ολοκλήρωση”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998