οἰκητικός

Ancient Greek

Etymology

From οἴκησις (oíkēsis, “dwelling, inhabiting”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /oi̯.kɛː.ti.kós/ → /y.ci.tiˈkos/ → /i.ci.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.kɛː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /y.ke̝.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ci.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ci.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ci.tiˈkos/

Adjective

οἰκητῐκός • (oikētikós) m (feminine οἰκητῐκή, neuter οἰκητῐκόν); first/second declension

1. accustomed to a fixed dwelling
2. used as or suitable for a residence

Inflection

First and second declension of οἰκητῐκός; οἰκητῐκή; οἰκητῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		οἰκητῐκός oikētikós	οἰκητῐκή oikētikḗ	οἰκητῐκόν oikētikón		οἰκητῐκώ oikētikṓ	οἰκητῐκᾱ́ oikētikā́	οἰκητῐκώ oikētikṓ		οἰκητῐκοί oikētikoí	οἰκητῐκαί oikētikaí	οἰκητῐκᾰ́ oikētiká
Genitive		οἰκητῐκοῦ oikētikoû	οἰκητῐκῆς oikētikês	οἰκητῐκοῦ oikētikoû		οἰκητῐκοῖν oikētikoîn	οἰκητῐκαῖν oikētikaîn	οἰκητῐκοῖν oikētikoîn		οἰκητῐκῶν oikētikôn	οἰκητῐκῶν oikētikôn	οἰκητῐκῶν oikētikôn
Dative		οἰκητῐκῷ oikētikôi	οἰκητῐκῇ oikētikêi	οἰκητῐκῷ oikētikôi		οἰκητῐκοῖν oikētikoîn	οἰκητῐκαῖν oikētikaîn	οἰκητῐκοῖν oikētikoîn		οἰκητῐκοῖς oikētikoîs	οἰκητῐκαῖς oikētikaîs	οἰκητῐκοῖς oikētikoîs
Accusative		οἰκητῐκόν oikētikón	οἰκητῐκήν oikētikḗn	οἰκητῐκόν oikētikón		οἰκητῐκώ oikētikṓ	οἰκητῐκᾱ́ oikētikā́	οἰκητῐκώ oikētikṓ		οἰκητῐκούς oikētikoús	οἰκητῐκᾱ́ς oikētikā́s	οἰκητῐκᾰ́ oikētiká
Vocative		οἰκητῐκέ oikētiké	οἰκητῐκή oikētikḗ	οἰκητῐκόν oikētikón		οἰκητῐκώ oikētikṓ	οἰκητῐκᾱ́ oikētikā́	οἰκητῐκώ oikētikṓ		οἰκητῐκοί oikētikoí	οἰκητῐκαί oikētikaí	οἰκητῐκᾰ́ oikētiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		οἰκητῐκῶς oikētikôs				οἰκητῐκώτερος oikētikṓteros				οἰκητῐκώτᾰτος oikētikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• διοικητικός (dioikētikós)
• κοσμοδιοικητικός (kosmodioikētikós)
• προδιοικητικός (prodioikētikós)

Further reading

• “οἰκητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• οἰκητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette