προμηνύω

Ancient Greek

Etymology

προ- (“before”) +‎ μηνύω (“inform; disclose”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.mɛː.ný.ɔː/ → /pro.miˈny.o/ → /pro.miˈni.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.mɛː.ný.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.me̝ˈny.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.miˈny.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.miˈny.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.miˈni.o/

Verb

προμηνύω • (promēnúō)

1. to denounce beforehand [with dative and accusative]
2. to predict, indicate before [with accusative]

Conjugation

   Present: προμηνῠ́ω, προμηνῠ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προμηνῠ́ω	προμηνῠ́εις	προμηνῠ́ει	προμηνῠ́ετον	προμηνῠ́ετον	προμηνῠ́ομεν	προμηνῠ́ετε	προμηνῠ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	προμηνῠ́ω	προμηνῠ́ῃς	προμηνῠ́ῃ	προμηνῠ́ητον	προμηνῠ́ητον	προμηνῠ́ωμεν	προμηνῠ́ητε	προμηνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	προμηνῠ́οιμῐ	προμηνῠ́οις	προμηνῠ́οι	προμηνῠ́οιτον	προμηνῠοίτην	προμηνῠ́οιμεν	προμηνῠ́οιτε	προμηνῠ́οιεν
	imperative		προμήνῠε	προμηνῠέτω	προμηνῠ́ετον	προμηνῠέτων		προμηνῠ́ετε	προμηνῠόντων
middle/ passive	indicative	προμηνῠ́ομαι	προμηνῠ́ῃ, προμηνῠ́ει	προμηνῠ́εται	προμηνῠ́εσθον	προμηνῠ́εσθον	προμηνῠόμεθᾰ	προμηνῠ́εσθε	προμηνῠ́ονται
	subjunctive	προμηνῠ́ωμαι	προμηνῠ́ῃ	προμηνῠ́ηται	προμηνῠ́ησθον	προμηνῠ́ησθον	προμηνῠώμεθᾰ	προμηνῠ́ησθε	προμηνῠ́ωνται
	optative	προμηνῠοίμην	προμηνῠ́οιο	προμηνῠ́οιτο	προμηνῠ́οισθον	προμηνῠοίσθην	προμηνῠοίμεθᾰ	προμηνῠ́οισθε	προμηνῠ́οιντο
	imperative		προμηνῠ́ου	προμηνῠέσθω	προμηνῠ́εσθον	προμηνῠέσθων		προμηνῠ́εσθε	προμηνῠέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προμηνῠ́ειν				προμηνῠ́εσθαι
participle	m	προμηνῠ́ων				προμηνῠόμενος
	f	προμηνῠ́ουσᾰ				προμηνῠομένη
	n	προμηνῠ́ον				προμηνῠόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προεμήνῠον, προεμηνῠόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεμήνῠον	προεμήνῠες	προεμήνῠε(ν)	προεμηνῠ́ετον	προεμηνῠέτην	προεμηνῠ́ομεν	προεμηνῠ́ετε	προεμήνῠον
middle/ passive	indicative	προεμηνῠόμην	προεμηνῠ́ου	προεμηνῠ́ετο	προεμηνῠ́εσθον	προεμηνῠέσθην	προεμηνῠόμεθᾰ	προεμηνῠ́εσθε	προεμηνῠ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προὐμήνῠον, προὐμηνῠόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προὐμήνῠον	προὐμήνῠες	προὐμήνῠε(ν)	προὐμηνῠ́ετον	προὐμηνῠέτην	προὐμηνῠ́ομεν	προὐμηνῠ́ετε	προὐμήνῠον
middle/ passive	indicative	προὐμηνῠόμην	προὐμηνῠ́ου	προὐμηνῠ́ετο	προὐμηνῠ́εσθον	προὐμηνῠέσθην	προὐμηνῠόμεθᾰ	προὐμηνῠ́εσθε	προὐμηνῠ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προμηνῡ́σω, προμηνῡ́σομαι, προμηνῡθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προμηνῡ́σω	προμηνῡ́σεις	προμηνῡ́σει	προμηνῡ́σετον	προμηνῡ́σετον	προμηνῡ́σομεν	προμηνῡ́σετε	προμηνῡ́σουσῐ(ν)
	optative	προμηνῡ́σοιμῐ	προμηνῡ́σοις	προμηνῡ́σοι	προμηνῡ́σοιτον	προμηνῡσοίτην	προμηνῡ́σοιμεν	προμηνῡ́σοιτε	προμηνῡ́σοιεν
middle	indicative	προμηνῡ́σομαι	προμηνῡ́σῃ, προμηνῡ́σει	προμηνῡ́σεται	προμηνῡ́σεσθον	προμηνῡ́σεσθον	προμηνῡσόμεθᾰ	προμηνῡ́σεσθε	προμηνῡ́σονται
	optative	προμηνῡσοίμην	προμηνῡ́σοιο	προμηνῡ́σοιτο	προμηνῡ́σοισθον	προμηνῡσοίσθην	προμηνῡσοίμεθᾰ	προμηνῡ́σοισθε	προμηνῡ́σοιντο
passive	indicative	προμηνῡθήσομαι	προμηνῡθήσῃ	προμηνῡθήσεται	προμηνῡθήσεσθον	προμηνῡθήσεσθον	προμηνῡθησόμεθᾰ	προμηνῡθήσεσθε	προμηνῡθήσονται
	optative	προμηνῡθησοίμην	προμηνῡθήσοιο	προμηνῡθήσοιτο	προμηνῡθήσοισθον	προμηνῡθησοίσθην	προμηνῡθησοίμεθᾰ	προμηνῡθήσοισθε	προμηνῡθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προμηνῡ́σειν			προμηνῡ́σεσθαι		προμηνῡθήσεσθαι
participle	m	προμηνῡ́σων			προμηνῡσόμενος		προμηνῡθησόμενος
	f	προμηνῡ́σουσᾰ			προμηνῡσομένη		προμηνῡθησομένη
	n	προμηνῦσον			προμηνῡσόμενον		προμηνῡθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προεμήνῡσᾰ, προεμηνῡσᾰ́μην, προεμηνῡ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεμήνῡσᾰ	προεμήνῡσᾰς	προεμήνῡσε(ν)	προεμηνῡ́σᾰτον	προεμηνῡσᾰ́την	προεμηνῡ́σᾰμεν	προεμηνῡ́σᾰτε	προεμήνῡσᾰν
	subjunctive	προμηνῡ́σω	προμηνῡ́σῃς	προμηνῡ́σῃ	προμηνῡ́σητον	προμηνῡ́σητον	προμηνῡ́σωμεν	προμηνῡ́σητε	προμηνῡ́σωσῐ(ν)
	optative	προμηνῡ́σαιμῐ	προμηνῡ́σειᾰς, προμηνῡ́σαις	προμηνῡ́σειε(ν), προμηνῡ́σαι	προμηνῡ́σαιτον	προμηνῡσαίτην	προμηνῡ́σαιμεν	προμηνῡ́σαιτε	προμηνῡ́σειᾰν, προμηνῡ́σαιεν
	imperative		προμήνῡσον	προμηνῡσᾰ́τω	προμηνῡ́σᾰτον	προμηνῡσᾰ́των		προμηνῡ́σᾰτε	προμηνῡσᾰ́ντων
middle	indicative	προεμηνῡσᾰ́μην	προεμηνῡ́σω	προεμηνῡ́σᾰτο	προεμηνῡ́σᾰσθον	προεμηνῡσᾰ́σθην	προεμηνῡσᾰ́μεθᾰ	προεμηνῡ́σᾰσθε	προεμηνῡ́σᾰντο
	subjunctive	προμηνῡ́σωμαι	προμηνῡ́σῃ	προμηνῡ́σηται	προμηνῡ́σησθον	προμηνῡ́σησθον	προμηνῡσώμεθᾰ	προμηνῡ́σησθε	προμηνῡ́σωνται
	optative	προμηνῡσαίμην	προμηνῡ́σαιο	προμηνῡ́σαιτο	προμηνῡ́σαισθον	προμηνῡσαίσθην	προμηνῡσαίμεθᾰ	προμηνῡ́σαισθε	προμηνῡ́σαιντο
	imperative		προμήνῡσαι	προμηνῡσᾰ́σθω	προμηνῡ́σᾰσθον	προμηνῡσᾰ́σθων		προμηνῡ́σᾰσθε	προμηνῡσᾰ́σθων
passive	indicative	προεμηνῡ́θην	προεμηνῡ́θης	προεμηνῡ́θη	προεμηνῡ́θητον	προεμηνῡθήτην	προεμηνῡ́θημεν	προεμηνῡ́θητε	προεμηνῡ́θησᾰν
	subjunctive	προμηνῡθῶ	προμηνῡθῇς	προμηνῡθῇ	προμηνῡθῆτον	προμηνῡθῆτον	προμηνῡθῶμεν	προμηνῡθῆτε	προμηνῡθῶσῐ(ν)
	optative	προμηνῡθείην	προμηνῡθείης	προμηνῡθείη	προμηνῡθεῖτον, προμηνῡθείητον	προμηνῡθείτην, προμηνῡθειήτην	προμηνῡθεῖμεν, προμηνῡθείημεν	προμηνῡθεῖτε, προμηνῡθείητε	προμηνῡθεῖεν, προμηνῡθείησᾰν
	imperative		προμηνῡ́θητῐ	προμηνῡθήτω	προμηνῡ́θητον	προμηνῡθήτων		προμηνῡ́θητε	προμηνῡθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προμηνῦσαι			προμηνῡ́σᾰσθαι		προμηνῡθῆναι
participle	m	προμηνῡ́σᾱς			προμηνῡσᾰ́μενος		προμηνῡθείς
	f	προμηνῡ́σᾱσᾰ			προμηνῡσᾰμένη		προμηνῡθεῖσᾰ
	n	προμηνῦσᾰν			προμηνῡσᾰ́μενον		προμηνῡθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προὐμήνῡσᾰ, προὐμηνῡσᾰ́μην, προὐμηνῡ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προὐμήνῡσᾰ	προὐμήνῡσᾰς	προὐμήνῡσε(ν)	προὐμηνῡ́σᾰτον	προὐμηνῡσᾰ́την	προὐμηνῡ́σᾰμεν	προὐμηνῡ́σᾰτε	προὐμήνῡσᾰν
	subjunctive	προμηνῡ́σω	προμηνῡ́σῃς	προμηνῡ́σῃ	προμηνῡ́σητον	προμηνῡ́σητον	προμηνῡ́σωμεν	προμηνῡ́σητε	προμηνῡ́σωσῐ(ν)
	optative	προμηνῡ́σαιμῐ	προμηνῡ́σειᾰς, προμηνῡ́σαις	προμηνῡ́σειε(ν), προμηνῡ́σαι	προμηνῡ́σαιτον	προμηνῡσαίτην	προμηνῡ́σαιμεν	προμηνῡ́σαιτε	προμηνῡ́σειᾰν, προμηνῡ́σαιεν
	imperative		προμήνῡσον	προμηνῡσᾰ́τω	προμηνῡ́σᾰτον	προμηνῡσᾰ́των		προμηνῡ́σᾰτε	προμηνῡσᾰ́ντων
middle	indicative	προὐμηνῡσᾰ́μην	προὐμηνῡ́σω	προὐμηνῡ́σᾰτο	προὐμηνῡ́σᾰσθον	προὐμηνῡσᾰ́σθην	προὐμηνῡσᾰ́μεθᾰ	προὐμηνῡ́σᾰσθε	προὐμηνῡ́σᾰντο
	subjunctive	προμηνῡ́σωμαι	προμηνῡ́σῃ	προμηνῡ́σηται	προμηνῡ́σησθον	προμηνῡ́σησθον	προμηνῡσώμεθᾰ	προμηνῡ́σησθε	προμηνῡ́σωνται
	optative	προμηνῡσαίμην	προμηνῡ́σαιο	προμηνῡ́σαιτο	προμηνῡ́σαισθον	προμηνῡσαίσθην	προμηνῡσαίμεθᾰ	προμηνῡ́σαισθε	προμηνῡ́σαιντο
	imperative		προμήνῡσαι	προμηνῡσᾰ́σθω	προμηνῡ́σᾰσθον	προμηνῡσᾰ́σθων		προμηνῡ́σᾰσθε	προμηνῡσᾰ́σθων
passive	indicative	προὐμηνῡ́θην	προὐμηνῡ́θης	προὐμηνῡ́θη	προὐμηνῡ́θητον	προὐμηνῡθήτην	προὐμηνῡ́θημεν	προὐμηνῡ́θητε	προὐμηνῡ́θησᾰν
	subjunctive	προμηνῡθῶ	προμηνῡθῇς	προμηνῡθῇ	προμηνῡθῆτον	προμηνῡθῆτον	προμηνῡθῶμεν	προμηνῡθῆτε	προμηνῡθῶσῐ(ν)
	optative	προμηνῡθείην	προμηνῡθείης	προμηνῡθείη	προμηνῡθεῖτον, προμηνῡθείητον	προμηνῡθείτην, προμηνῡθειήτην	προμηνῡθεῖμεν, προμηνῡθείημεν	προμηνῡθεῖτε, προμηνῡθείητε	προμηνῡθεῖεν, προμηνῡθείησᾰν
	imperative		προμηνῡ́θητῐ	προμηνῡθήτω	προμηνῡ́θητον	προμηνῡθήτων		προμηνῡ́θητε	προμηνῡθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προμηνῦσαι			προμηνῡ́σᾰσθαι		προμηνῡθῆναι
participle	m	προμηνῡ́σᾱς			προμηνῡσᾰ́μενος		προμηνῡθείς
	f	προμηνῡ́σᾱσᾰ			προμηνῡσᾰμένη		προμηνῡθεῖσᾰ
	n	προμηνῦσᾰν			προμηνῡσᾰ́μενον		προμηνῡθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προμεμήνῡκᾰ, προμεμήνῡμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προμεμήνῡκᾰ	προμεμήνῡκᾰς	προμεμήνῡκε(ν)	προμεμηνῡ́κᾰτον	προμεμηνῡ́κᾰτον	προμεμηνῡ́κᾰμεν	προμεμηνῡ́κᾰτε	προμεμηνῡ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προμεμηνῡ́κω	προμεμηνῡ́κῃς	προμεμηνῡ́κῃ	προμεμηνῡ́κητον	προμεμηνῡ́κητον	προμεμηνῡ́κωμεν	προμεμηνῡ́κητε	προμεμηνῡ́κωσῐ(ν)
	optative	προμεμηνῡ́κοιμῐ, προμεμηνῡκοίην	προμεμηνῡ́κοις, προμεμηνῡκοίης	προμεμηνῡ́κοι, προμεμηνῡκοίη	προμεμηνῡ́κοιτον	προμεμηνῡκοίτην	προμεμηνῡ́κοιμεν	προμεμηνῡ́κοιτε	προμεμηνῡ́κοιεν
	imperative		προμεμήνῡκε	προμεμηνῡκέτω	προμεμηνῡ́κετον	προμεμηνῡκέτων		προμεμηνῡ́κετε	προμεμηνῡκόντων
middle/ passive	indicative	προμεμήνῡμαι	προμεμήνῡσαι	προμεμήνῡται	προμεμήνῡσθον	προμεμήνῡσθον	προμεμηνῡ́μεθᾰ	προμεμήνῡσθε	προμεμήνῡνται
	subjunctive	προμεμηνῡμένος ὦ	προμεμηνῡμένος ᾖς	προμεμηνῡμένος ᾖ	προμεμηνῡμένω ἦτον	προμεμηνῡμένω ἦτον	προμεμηνῡμένοι ὦμεν	προμεμηνῡμένοι ἦτε	προμεμηνῡμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προμεμηνῡμένος εἴην	προμεμηνῡμένος εἴης	προμεμηνῡμένος εἴη	προμεμηνῡμένω εἴητον/εἶτον	προμεμηνῡμένω εἰήτην/εἴτην	προμεμηνῡμένοι εἴημεν/εἶμεν	προμεμηνῡμένοι εἴητε/εἶτε	προμεμηνῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προμεμήνῡσο	προμεμηνῡ́σθω	προμεμήνῡσθον	προμεμηνῡ́σθων		προμεμήνῡσθε	προμεμηνῡ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		προμεμηνῡκέναι				προμεμηνῦσθαι
participle	m	προμεμηνῡκώς				προμεμηνῡμένος
	f	προμεμηνῡκυῖᾰ				προμεμηνῡμένη
	n	προμεμηνῡκός				προμεμηνῡμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: προεμεμηνῡ́κειν, προεμεμηνῡ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεμεμηνῡ́κειν, προεμεμηνῡ́κη	προεμεμηνῡ́κεις, προεμεμηνῡ́κης	προεμεμηνῡ́κει(ν)	προεμεμηνῡ́κετον	προεμεμηνῡκέτην	προεμεμηνῡ́κεμεν	προεμεμηνῡ́κετε	προεμεμηνῡ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	προεμεμηνῡ́μην	προεμεμήνῡσο	προεμεμήνῡτο	προεμεμήνῡσθον	προεμεμηνῡ́σθην	προεμεμηνῡ́μεθᾰ	προεμεμήνῡσθε	προεμεμήνῡντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: προὐμεμηνῡ́κειν, προὐμεμηνῡ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προὐμεμηνῡ́κειν, προὐμεμηνῡ́κη	προὐμεμηνῡ́κεις, προὐμεμηνῡ́κης	προὐμεμηνῡ́κει(ν)	προὐμεμηνῡ́κετον	προὐμεμηνῡκέτην	προὐμεμηνῡ́κεμεν	προὐμεμηνῡ́κετε	προὐμεμηνῡ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	προὐμεμηνῡ́μην	προὐμεμήνῡσο	προὐμεμήνῡτο	προὐμεμήνῡσθον	προὐμεμηνῡ́σθην	προὐμεμηνῡ́μεθᾰ	προὐμεμήνῡσθε	προὐμεμήνῡντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• προμήνυσις f (promḗnusis, “prediction”)
• προμηνῡτής m (promēnūtḗs, “one who gives information in advance”)
• προμηνύτρια f (promēnútria, “who indicates before”)
• προσμηνύω (prosmēnúō, “point out besides”)
• and see μηνύω (mēnúō, “inform, disclose”)

Further reading

• “προμηνύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προμηνύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

Greek

Alternative forms

• προμηνάω/προμηνώ (promináo/prominó) (colloquial)

Etymology

From Ancient Greek προμηνύω (promēnúō). Morphologically, from προ- (pro-, “before”) + μηνύω (mēnúō, “the ancient sense 'inform'”).

Pronunciation

• IPA^(key): /pro.miˈni.o/
• Hyphenation: προ‧μη‧νύ‧ω

Verb

προμηνύω • (prominýo) (past προμήνυσα, passive προμηνύομαι)

1. to preannounce, forewarn, demonstrate indications of, presage

   Τα σύννεφα προμηνύουν βροχή.

   Ta sýnnefa prominýoun vrochí.

   The clouds presage rain.

2. (passive voice, third person) to be imminent (mostly unpleasant)

   Προμηνύεται καταιγίδα.

   Prominýetai kataigída.

   A storm is imminent.

Conjugation

προμηνύω   προμηνύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	προμηνύω	προμηνύσω	προμηνύομαι	προμηνυθώ
2 sg	προμηνύεις	προμηνύσεις	προμηνύεσαι	προμηνυθείς
3 sg	προμηνύει	προμηνύσει	προμηνύεται	προμηνυθεί
1 pl	προμηνύουμε, [‑ομε]	προμηνύσουμε, [‑ομε]	προμηνυόμαστε	προμηνυθούμε
2 pl	προμηνύετε	προμηνύσετε	προμηνύεστε, προμηνυόσαστε	προμηνυθείτε
3 pl	προμηνύουν(ε)	προμηνύσουν(ε)	προμηνύονται	προμηνυθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	προμήνυα	προμήνυσα	προμηνυόμουν(α)	προμηνύθηκα
2 sg	προμήνυες	προμήνυσες	προμηνυόσουν(α)	προμηνύθηκες
3 sg	προμήνυε	προμήνυσε	προμηνυόταν(ε)	προμηνύθηκε
1 pl	προμηνύαμε	προμηνύσαμε	προμηνυόμασταν, (‑όμαστε)	προμηνυθήκαμε
2 pl	προμηνύατε	προμηνύσατε	προμηνυόσασταν, (‑όσαστε)	προμηνυθήκατε
3 pl	προμήνυαν, προμηνύαν(ε)	προμήνυσαν, προμηνύσαν(ε)	προμηνύονταν, (προμηνυόντουσαν)	προμηνύθηκαν, προμηνυθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα προμηνύω ➤	θα προμηνύσω ➤	θα προμηνύομαι ➤	θα προμηνυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα προμηνύεις, …	θα προμηνύσεις, …	θα προμηνύεσαι, …	θα προμηνυθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … προμηνύσει		έχω, έχεις, … προμηνυθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … προμηνύσει		είχα, είχες, … προμηνυθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … προμηνύσει		θα έχω, θα έχεις, … προμηνυθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	προμήνυε	προμήνυσε	—	προμηνύσου
2 pl	προμηνύετε	προμηνύστε	προμηνύεστε	προμηνυθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	προμηνύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας προμηνύσει ➤		—
Nonfinite form➤	προμηνύσει		προμηνυθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• The passive, chiefly in the present stem (present and imperfect tense).  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• διαμηνύω (diaminýo, “convey message”)
• μήνυμα n (mínyma, “message”)
• προμήνυμα n (promínyma, “forewarning”)

• and see: μηνύω (minýo, “sue, file complaint”), μηνάω/μηνώ (mináo/minó, “send message, order”)