μηνύω

Ancient Greek

Alternative forms

• μᾱνύω (mānúō) — Doric

Etymology

Perhaps from Proto-Hellenic *mānúō, from Proto-Indo-European *(s)meh₂néwti, from *(s)meh₂- (“to beckon”) or Pre-Greek.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mɛː.ný.ɔː/ → /miˈny.o/ → /miˈni.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mɛː.ný.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me̝ˈny.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /miˈny.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /miˈny.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /miˈni.o/

Verb

μηνύω • (mēnúō)

1. to show, to inform
2. to denounce

Conjugation

   Present: μηνῠ́ω, μηνῠ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μηνῠ́ω	μηνῠ́εις	μηνῠ́ει	μηνῠ́ετον	μηνῠ́ετον	μηνῠ́ομεν	μηνῠ́ετε	μηνῠ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	μηνῠ́ω	μηνῠ́ῃς	μηνῠ́ῃ	μηνῠ́ητον	μηνῠ́ητον	μηνῠ́ωμεν	μηνῠ́ητε	μηνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	μηνῠ́οιμῐ	μηνῠ́οις	μηνῠ́οι	μηνῠ́οιτον	μηνῠοίτην	μηνῠ́οιμεν	μηνῠ́οιτε	μηνῠ́οιεν
	imperative		μήνῠε	μηνῠέτω	μηνῠ́ετον	μηνῠέτων		μηνῠ́ετε	μηνῠόντων
middle/ passive	indicative	μηνῠ́ομαι	μηνῠ́ῃ, μηνῠ́ει	μηνῠ́εται	μηνῠ́εσθον	μηνῠ́εσθον	μηνῠόμεθᾰ	μηνῠ́εσθε	μηνῠ́ονται
	subjunctive	μηνῠ́ωμαι	μηνῠ́ῃ	μηνῠ́ηται	μηνῠ́ησθον	μηνῠ́ησθον	μηνῠώμεθᾰ	μηνῠ́ησθε	μηνῠ́ωνται
	optative	μηνῠοίμην	μηνῠ́οιο	μηνῠ́οιτο	μηνῠ́οισθον	μηνῠοίσθην	μηνῠοίμεθᾰ	μηνῠ́οισθε	μηνῠ́οιντο
	imperative		μηνῠ́ου	μηνῠέσθω	μηνῠ́εσθον	μηνῠέσθων		μηνῠ́εσθε	μηνῠέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μηνῠ́ειν				μηνῠ́εσθαι
participle	m	μηνῠ́ων				μηνῠόμενος
	f	μηνῠ́ουσᾰ				μηνῠομένη
	n	μηνῠ́ον				μηνῠόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: μηνῡ́ω, μηνῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μηνῡ́ω	μηνῡ́εις	μηνῡ́ει	μηνῡ́ετον	μηνῡ́ετον	μηνῡ́ομεν	μηνῡ́ετε	μηνῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	μηνῡ́ω	μηνῡ́ῃς	μηνῡ́ῃ	μηνῡ́ητον	μηνῡ́ητον	μηνῡ́ωμεν	μηνῡ́ητε	μηνῡ́ωσῐ(ν)
	optative	μηνῡ́οιμῐ	μηνῡ́οις	μηνῡ́οι	μηνῡ́οιτον	μηνῡοίτην	μηνῡ́οιμεν	μηνῡ́οιτε	μηνῡ́οιεν
	imperative		μήνῡε	μηνῡέτω	μηνῡ́ετον	μηνῡέτων		μηνῡ́ετε	μηνῡόντων
middle/ passive	indicative	μηνῡ́ομαι	μηνῡ́ῃ, μηνῡ́ει	μηνῡ́εται	μηνῡ́εσθον	μηνῡ́εσθον	μηνῡόμεθᾰ	μηνῡ́εσθε	μηνῡ́ονται
	subjunctive	μηνῡ́ωμαι	μηνῡ́ῃ	μηνῡ́ηται	μηνῡ́ησθον	μηνῡ́ησθον	μηνῡώμεθᾰ	μηνῡ́ησθε	μηνῡ́ωνται
	optative	μηνῡοίμην	μηνῡ́οιο	μηνῡ́οιτο	μηνῡ́οισθον	μηνῡοίσθην	μηνῡοίμεθᾰ	μηνῡ́οισθε	μηνῡ́οιντο
	imperative		μηνῡ́ου	μηνῡέσθω	μηνῡ́εσθον	μηνῡέσθων		μηνῡ́εσθε	μηνῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μηνῡ́ειν				μηνῡ́εσθαι
participle	m	μηνῡ́ων				μηνῡόμενος
	f	μηνῡ́ουσᾰ				μηνῡομένη
	n	μηνῦον				μηνῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐμήνῠον, ἐμηνῠόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμήνῠον	ἐμήνῠες	ἐμήνῠε(ν)	ἐμηνῠ́ετον	ἐμηνῠέτην	ἐμηνῠ́ομεν	ἐμηνῠ́ετε	ἐμήνῠον
middle/ passive	indicative	ἐμηνῠόμην	ἐμηνῠ́ου	ἐμηνῠ́ετο	ἐμηνῠ́εσθον	ἐμηνῠέσθην	ἐμηνῠόμεθᾰ	ἐμηνῠ́εσθε	ἐμηνῠ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐμήνῡον, ἐμηνῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμήνῡον	ἐμήνῡες	ἐμήνῡε(ν)	ἐμηνῡ́ετον	ἐμηνῡέτην	ἐμηνῡ́ομεν	ἐμηνῡ́ετε	ἐμήνῡον
middle/ passive	indicative	ἐμηνῡόμην	ἐμηνῡ́ου	ἐμηνῡ́ετο	ἐμηνῡ́εσθον	ἐμηνῡέσθην	ἐμηνῡόμεθᾰ	ἐμηνῡ́εσθε	ἐμηνῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μηνῡ́σω, μηνῡ́σομαι, μηνῡθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μηνῡ́σω	μηνῡ́σεις	μηνῡ́σει	μηνῡ́σετον	μηνῡ́σετον	μηνῡ́σομεν	μηνῡ́σετε	μηνῡ́σουσῐ(ν)
	optative	μηνῡ́σοιμῐ	μηνῡ́σοις	μηνῡ́σοι	μηνῡ́σοιτον	μηνῡσοίτην	μηνῡ́σοιμεν	μηνῡ́σοιτε	μηνῡ́σοιεν
middle	indicative	μηνῡ́σομαι	μηνῡ́σῃ, μηνῡ́σει	μηνῡ́σεται	μηνῡ́σεσθον	μηνῡ́σεσθον	μηνῡσόμεθᾰ	μηνῡ́σεσθε	μηνῡ́σονται
	optative	μηνῡσοίμην	μηνῡ́σοιο	μηνῡ́σοιτο	μηνῡ́σοισθον	μηνῡσοίσθην	μηνῡσοίμεθᾰ	μηνῡ́σοισθε	μηνῡ́σοιντο
passive	indicative	μηνῡθήσομαι	μηνῡθήσῃ	μηνῡθήσεται	μηνῡθήσεσθον	μηνῡθήσεσθον	μηνῡθησόμεθᾰ	μηνῡθήσεσθε	μηνῡθήσονται
	optative	μηνῡθησοίμην	μηνῡθήσοιο	μηνῡθήσοιτο	μηνῡθήσοισθον	μηνῡθησοίσθην	μηνῡθησοίμεθᾰ	μηνῡθήσοισθε	μηνῡθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		μηνῡ́σειν			μηνῡ́σεσθαι		μηνῡθήσεσθαι
participle	m	μηνῡ́σων			μηνῡσόμενος		μηνῡθησόμενος
	f	μηνῡ́σουσᾰ			μηνῡσομένη		μηνῡθησομένη
	n	μηνῦσον			μηνῡσόμενον		μηνῡθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐμήνῡσᾰ, ἐμηνῡσᾰ́μην, ἐμηνῡ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμήνῡσᾰ	ἐμήνῡσᾰς	ἐμήνῡσε(ν)	ἐμηνῡ́σᾰτον	ἐμηνῡσᾰ́την	ἐμηνῡ́σᾰμεν	ἐμηνῡ́σᾰτε	ἐμήνῡσᾰν
	subjunctive	μηνῡ́σω	μηνῡ́σῃς	μηνῡ́σῃ	μηνῡ́σητον	μηνῡ́σητον	μηνῡ́σωμεν	μηνῡ́σητε	μηνῡ́σωσῐ(ν)
	optative	μηνῡ́σαιμῐ	μηνῡ́σειᾰς, μηνῡ́σαις	μηνῡ́σειε(ν), μηνῡ́σαι	μηνῡ́σαιτον	μηνῡσαίτην	μηνῡ́σαιμεν	μηνῡ́σαιτε	μηνῡ́σειᾰν, μηνῡ́σαιεν
	imperative		μήνῡσον	μηνῡσᾰ́τω	μηνῡ́σᾰτον	μηνῡσᾰ́των		μηνῡ́σᾰτε	μηνῡσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐμηνῡσᾰ́μην	ἐμηνῡ́σω	ἐμηνῡ́σᾰτο	ἐμηνῡ́σᾰσθον	ἐμηνῡσᾰ́σθην	ἐμηνῡσᾰ́μεθᾰ	ἐμηνῡ́σᾰσθε	ἐμηνῡ́σᾰντο
	subjunctive	μηνῡ́σωμαι	μηνῡ́σῃ	μηνῡ́σηται	μηνῡ́σησθον	μηνῡ́σησθον	μηνῡσώμεθᾰ	μηνῡ́σησθε	μηνῡ́σωνται
	optative	μηνῡσαίμην	μηνῡ́σαιο	μηνῡ́σαιτο	μηνῡ́σαισθον	μηνῡσαίσθην	μηνῡσαίμεθᾰ	μηνῡ́σαισθε	μηνῡ́σαιντο
	imperative		μήνῡσαι	μηνῡσᾰ́σθω	μηνῡ́σᾰσθον	μηνῡσᾰ́σθων		μηνῡ́σᾰσθε	μηνῡσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐμηνῡ́θην	ἐμηνῡ́θης	ἐμηνῡ́θη	ἐμηνῡ́θητον	ἐμηνῡθήτην	ἐμηνῡ́θημεν	ἐμηνῡ́θητε	ἐμηνῡ́θησᾰν
	subjunctive	μηνῡθῶ	μηνῡθῇς	μηνῡθῇ	μηνῡθῆτον	μηνῡθῆτον	μηνῡθῶμεν	μηνῡθῆτε	μηνῡθῶσῐ(ν)
	optative	μηνῡθείην	μηνῡθείης	μηνῡθείη	μηνῡθεῖτον, μηνῡθείητον	μηνῡθείτην, μηνῡθειήτην	μηνῡθεῖμεν, μηνῡθείημεν	μηνῡθεῖτε, μηνῡθείητε	μηνῡθεῖεν, μηνῡθείησᾰν
	imperative		μηνῡ́θητῐ	μηνῡθήτω	μηνῡ́θητον	μηνῡθήτων		μηνῡ́θητε	μηνῡθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μηνῦσαι			μηνῡ́σᾰσθαι		μηνῡθῆναι
participle	m	μηνῡ́σᾱς			μηνῡσᾰ́μενος		μηνῡθείς
	f	μηνῡ́σᾱσᾰ			μηνῡσᾰμένη		μηνῡθεῖσᾰ
	n	μηνῦσᾰν			μηνῡσᾰ́μενον		μηνῡθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: μεμήνῡκᾰ, μεμήνῡμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μεμήνῡκᾰ	μεμήνῡκᾰς	μεμήνῡκε(ν)	μεμηνῡ́κᾰτον	μεμηνῡ́κᾰτον	μεμηνῡ́κᾰμεν	μεμηνῡ́κᾰτε	μεμηνῡ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μεμηνῡ́κω	μεμηνῡ́κῃς	μεμηνῡ́κῃ	μεμηνῡ́κητον	μεμηνῡ́κητον	μεμηνῡ́κωμεν	μεμηνῡ́κητε	μεμηνῡ́κωσῐ(ν)
	optative	μεμηνῡ́κοιμῐ, μεμηνῡκοίην	μεμηνῡ́κοις, μεμηνῡκοίης	μεμηνῡ́κοι, μεμηνῡκοίη	μεμηνῡ́κοιτον	μεμηνῡκοίτην	μεμηνῡ́κοιμεν	μεμηνῡ́κοιτε	μεμηνῡ́κοιεν
	imperative		μεμήνῡκε	μεμηνῡκέτω	μεμηνῡ́κετον	μεμηνῡκέτων		μεμηνῡ́κετε	μεμηνῡκόντων
middle/ passive	indicative	μεμήνῡμαι	μεμήνῡσαι	μεμήνῡται	μεμήνῡσθον	μεμήνῡσθον	μεμηνῡ́μεθᾰ	μεμήνῡσθε	μεμήνῡνται
	subjunctive	μεμηνῡμένος ὦ	μεμηνῡμένος ᾖς	μεμηνῡμένος ᾖ	μεμηνῡμένω ἦτον	μεμηνῡμένω ἦτον	μεμηνῡμένοι ὦμεν	μεμηνῡμένοι ἦτε	μεμηνῡμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μεμηνῡμένος εἴην	μεμηνῡμένος εἴης	μεμηνῡμένος εἴη	μεμηνῡμένω εἴητον/εἶτον	μεμηνῡμένω εἰήτην/εἴτην	μεμηνῡμένοι εἴημεν/εἶμεν	μεμηνῡμένοι εἴητε/εἶτε	μεμηνῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		μεμήνῡσο	μεμηνῡ́σθω	μεμήνῡσθον	μεμηνῡ́σθων		μεμήνῡσθε	μεμηνῡ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		μεμηνῡκέναι				μεμηνῦσθαι
participle	m	μεμηνῡκώς				μεμηνῡμένος
	f	μεμηνῡκυῖᾰ				μεμηνῡμένη
	n	μεμηνῡκός				μεμηνῡμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐμεμηνῡ́κειν, ἐμεμηνῡ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμεμηνῡ́κειν, ἐμεμηνῡ́κη	ἐμεμηνῡ́κεις, ἐμεμηνῡ́κης	ἐμεμηνῡ́κει(ν)	ἐμεμηνῡ́κετον	ἐμεμηνῡκέτην	ἐμεμηνῡ́κεμεν	ἐμεμηνῡ́κετε	ἐμεμηνῡ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐμεμηνῡ́μην	ἐμεμήνῡσο	ἐμεμήνῡτο	ἐμεμήνῡσθον	ἐμεμηνῡ́σθην	ἐμεμηνῡ́μεθᾰ	ἐμεμήνῡσθε	ἐμεμήνῡντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀμήνῡτος (amḗnūtos)
• ἀντιμηνύω (antimēnúō)
• αὐτομήνυτος (automḗnutos)
• διᾰμηνύω (diamēnúō)
• ἐκμηνύω (ekmēnúō)
• ἐπῐμηνϋτής (epimēnütḗs)
• κᾰτᾰμηνύω (katamēnúō)
• κᾰτᾰμήνῡσῐς (katamḗnūsis)
• κᾰτᾰμηνῡτής (katamēnūtḗs)
• μηνυτρίζομαι (mēnutrízomai)
• μήνυτρον (mḗnutron)
• μηνύτωρ (mēnútōr)
• μήνῡμᾰ (mḗnūma)
• μήνῡσῐς (mḗnūsis)
• μηνῡτέον (mēnūtéon)
• μηνῡτήρ (mēnūtḗr)
• μηνῡτής (mēnūtḗs)
• μηνῡτικός (mēnūtikós)
• προμήνυσις (promḗnusis)
• προμηνύτρια (promēnútria)
• προμηνύω (promēnúō)
• προμηνῡτής (promēnūtḗs)
• προσμηνύω (prosmēnúō)

 

Further reading

• “μηνύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μηνύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μηνύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G3377 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Chantraine, Pierre (1968–1980) “μηνύω”, in Dictionnaire étymologique de la langue grecque (in French), Paris: Klincksieck
• ETYMA GRAECA by Edward Ross Wharton, M.A. London, 1890

Greek

Etymology

From Ancient Greek μηνύω.

Pronunciation

• IPA^(key): /miˈni.o/
• Hyphenation: μη‧νύ‧ω

Verb

μηνύω • (minýo) (past μήνυσα, passive μηνύομαι)

1. (transitive) to sue; file a lawsuit against somebody

   Είπαν ότι θα τον μηνύσουν. ― Eípan óti tha ton minýsoun. ― They said they were going sue him.

Conjugation

μηνύω   μηνύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	μηνύω	μηνύσω	μηνύομαι	μηνυθώ
2 sg	μηνύεις	μηνύσεις	μηνύεσαι	μηνυθείς
3 sg	μηνύει	μηνύσει	μηνύεται	μηνυθεί
1 pl	μηνύουμε, [‑ομε]	μηνύσουμε, [‑ομε]	μηνυόμαστε	μηνυθούμε
2 pl	μηνύετε	μηνύσετε	μηνύεστε, μηνυόσαστε	μηνυθείτε
3 pl	μηνύουν(ε)	μηνύσουν(ε)	μηνύονται	μηνυθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	μήνυα	μήνυσα	μηνυόμουν(α)	μηνύθηκα
2 sg	μήνυες	μήνυσες	μηνυόσουν(α)	μηνύθηκες
3 sg	μήνυε	μήνυσε	μηνυόταν(ε)	μηνύθηκε
1 pl	μηνύαμε	μηνύσαμε	μηνυόμασταν, (‑όμαστε)	μηνυθήκαμε
2 pl	μηνύατε	μηνύσατε	μηνυόσασταν, (‑όσαστε)	μηνυθήκατε
3 pl	μήνυαν, μηνύαν(ε)	μήνυσαν, μηνύσαν(ε)	μηνύονταν, (μηνυόντουσαν)	μηνύθηκαν, μηνυθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα μηνύω ➤	θα μηνύσω ➤	θα μηνύομαι ➤	θα μηνυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα μηνύεις, …	θα μηνύσεις, …	θα μηνύεσαι, …	θα μηνυθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … μηνύσει		έχω, έχεις, … μηνυθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … μηνύσει		είχα, είχες, … μηνυθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … μηνύσει		θα έχω, θα έχεις, … μηνυθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	μήνυε	μήνυσε	—	μηνύσου
2 pl	μηνύετε	μηνύστε	μηνύεστε	μηνυθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	μηνύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας μηνύσει ➤		—
Nonfinite form➤	μηνύσει		μηνυθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αμήνυτος (amínytos, “not accused of”)
• διαμηνύω (diaminýo, “convey message”)
• καταμήνυση f (katamínysi, “legalprocedure”)
• καταμηνύω (kataminýo, “to complain”)
• μηνάω, μηνώ (mináo, minó, “send message, order”)
• μήνυμα n (mínyma, “message”)
• μήνυση f (mínysi, “complaint, law case”)
• μηνυτήριος (minytírios, “criminal report”)
• μηνυτής m (minytís, “complainant”)
• μηνύτρια f (minýtria, “complainant”)
• προμήνυμα n (promínyma, “forewarning”)
• προμηνύω (prominýo, “forewarn; announce before”)